dinsdag 29 juli 2014

De cirkel is rond...

Dit wordt niet opnieuw een blogje rond de zonnebloem in de sfeer van de afgelopen periode.
Alhoewel dat misschien wel je eerste gedachte zou kunnen zijn.




Nee, deze zonnebloem heb ik ooit een keer gebruikt bij een uitspraak die ging over rust. 

Rust
is niet simpelweg
stoppen met drukke werkzaamheden

Rust 
is passen
in je eigen wereld

Wat ik zo mooi aan deze afbeelding vind is dat de zonnebloem als het ware gedragen wordt.
Maar ook het gevoel van gekoesterd worden komt bij mij op.
De zonnebloem ben ik, maar tegelijkertijd ben ik ook die handen.
Ik moet nu denken aan een gedicht wat ik al eerder gebruikt heb om bepaalde gevoelens te verwoorden en daar alsnog een zin uit

...vastberaden het enige te doen
wat je kon doen -
vastberaden het enige leven te redden
dat je kon redden


De afgelopen tijd kreeg ik de vraag, niet alleen ik, maar manlief ook, hoe het nu precies zat met mijn sabbat. Die zou toch nu wel voorbij moeten zijn. Mijn sabbat is voorbij, alleen bepaalde dingen die ik deed voor mijn sabbat, ziet men nog niet terug in mijn leven zoals dat nu is. Waardoor men dus denkt dat ik nog steeds aan het sabbatten ben. Dus ik begrijp de vraag, en ik weet voor mezelf dat bepaalde zaken die voorheen bij mijn leven hoorden, dat ik ze niet kan uitsluiten in mijn leven nu.  




Als je kijkt naar het scheppingsverhaal zoals beschreven in Genesis, dan is de Sabbat pas na de dagen één tot en met zes. Ik heb het omgedraaid en ben mijn eigen scheppingsverhaal begonnen met een sabbat. Mijn basis en ver(s)terkpunt. En van daaruit hoop ik door te kunnen groeien naar de volgende dagen. Zie het als een reis, mijn levensreis. Bovenstaande zon, heeft daar alles mee te maken. Hij komt uit een boekje, dat  je zou kunnen zien als een soort moodboard of collage, wat ik aan het begin van mijn sabbat heb gemaakt.
Komende tijd zal ik een aantal dingen daaruit met jullie delen, dingen die voor mij belangrijk zijn geweest, maar ook, en misschien was dat wel het allerbelangrijkste, heerlijk om te doen.

Zelfs een tocht van duizend mijl
begint met de eerste stap
Lao-Tse


Foto: Photl.com