Leer van gisteren, leef nu, en hoop voor morgen.
Deze tekst staat onder de naam ‘Levensreis’ op mijn blog (ondertussen niet meer, maar op dit moment, november 2022, actueler dan ooit). Toen ik koos voor deze uitspraak, beter gezegd, deze uitspraak koos mij, zag ik mezelf in gedachten achternagezeten worden door deze uitspraak. Als ik dit tegen mijn zoon zou zeggen, dan zou hij zeggen: ‘Ma doe normaal’. Hoe goed gekozen deze uitspraak uiteindelijk bleek te zijn, wist ik op dat moment nog niet. Dat bleek pas toen ik het verhaal dat ik in gedachten had erbij pakte. Ik wist dat het verhaal uit de toespraak Schatten van eeuwige waarde kwam, maar pas toen ik de toespraak weer las, kwam ik tot de ontdekking dat de toespraak ging over 'Leer van gisteren, leef nu, en hoop voor morgen'. Het stuk wat ik eruit heb gehaald gaat over het belang van het leven in het nu.
In het heden leven
"Eens las ik over een man die de la van de toilettafel van zijn kort daarvoor overleden vrouw opendeed en daar een kledingstuk vond dat ze negen jaar eerder tijdens een bezoek aan het oosten van de Verenigde Staten had gekocht. Ze had het niet gedragen, maar bewaarde het voor een speciale gelegenheid. En nu zou die gelegenheid zich nooit meer voordoen. Toen de echtgenoot van de overledene dit aan een vriendin toevertrouwde, zei hij: 'Bewaar iets niet louter voor een speciale gelegenheid. Elke dag van ons leven is een speciale gelegenheid.' Die vriendin zou later zeggen dat die woorden haar leven veranderden. Ze bleef niet meer uitstellen wat voor haar het belangrijkste was. Zij zei: 'Nu breng ik meer tijd met mijn gezin door. Ik gebruik elke dag mijn kristallen glaswerk. Als ik daar zin in heb, ga ik in nieuwe kleding naar de supermarkt. De woorden 'op zekere dag' of 'eens' gebruik ik nog maar zelden. Ik zeg mijn familie hoeveel ik van ze houd. Ik probeer niets op de lange baan te schuiven dat ze plezier kan brengen. En elke morgen houd ik mezelf voor dat dit een bijzondere dag wordt. Elke dag, elk uur, elke minuut, is bijzonder."
Ik denk dat jullie nu wel begrijpen waarom ik werd achternagezeten. Door dit verhaal werd ik me er van bewust dat ik ook het 'nodige' in mijn ladekast heb liggen. Misschien niet voor een speciale gelegenheid, alhoewel.....
Afbeelding: Pixabay
