Zo ook deze ochtend.
Kreeg een link toegestuurd met een gedicht.
Toen ik het las, dacht ik, waar was ik al die tijd toen dit gedicht rond circuleerde.
Want als je dit gedicht googled, zie je de impact ervan op andere bloggers.
Dust if you must, but wouldn’t it be better
To paint a picture or write a letter,
Bake a cake or plant a seed,
Ponder the difference between want and need?
Dust if you must, but there's not much time,
With rivers to swim and mountains to climb,
Music to hear, and books to read,
Friends to cherish and life to lead.
Dust if you must, but the world’s out there,
With the sun in your eyes, the wind in your hair,
A flutter of snow, a shower of rain.
This day will not come round again.
Dust if you must, but bear in mind,
Old age will come and it’s not kind.
And when you go - and go you must -
You, yourself, will make more dust.
Het gedicht is trouwens van Rose Milligan.
Eigenlijk wil ik verder in gaan op dit gedicht, maar mijn sportschoenen staan op een dusdanige manier te schreeuwen, dat hun stem, als het ware, al het andere overstemt.
 |
Foto: photl.com
