In mijn vorig blogje, over Jane Elizabeth Manning James, schreef ik iets over knippen en plakken. Ik mag dan een blog hebben, stukjes schrijven, maar eigenlijk ben ik in wezen een 'knipper en plakker'. Het zijn de geknipte en geplakte stukjes die het verhaal vertellen. Ik verbind ze slechts met een opmerking hier en daar. Zoals mijn opmerking dat de tijd waarin wij nu leven, mijn tijd, niet los gezien kan worden van hun tijd, haar tijd. Een tijd van racisme, maar ook een tijd waarin slavernij gemeengoed was. Misschien denk je nu "lang geleden en wat heeft dat met jou te maken"? Uiteindelijk meer dan je denkt, en ook, meer dan ik zelf had gedacht.
Volgend jaar is een Herdenkingsjaar dat in het teken staat van ons slavernijverleden. Er zal volop stil gestaan worden bij deze pijnlijke geschiedenis. Ik citeer: "Het slavernijverleden is een zeer pijnlijk, maar belangrijk en tot voor kort onderbelicht onderdeel van onze geschiedenis als koninkrijk. Het is een verleden dat de maatschappij zoals we die nu kennen heeft gevormd en is daarom een geschiedenis van ons allemaal. Het is een verleden dat nog steeds doorwerkt, effecten heeft in het heden waar mensen ook nu in hun dagelijks leven nog last van ondervinden, bijvoorbeeld in de vorm van discriminatie en racisme. Er is daarom behoefte aan erkenning van dit verleden".
Vooral die laatste zin vind ik interessant "er is daarom behoefte aan erkenning van dit verleden". Via mijn zwarte vader heb ik een link met dit verleden van slavernij. Maar via mijn witte moeder heb ik ook een link met dit verleden. Want naast dat er het komende jaar veel aandacht zal zijn voor het slavernijverleden is er ook aandacht voor een ander verleden, namelijk de rol van de kerken in dit slavernijverleden.
Men is namelijk gestart met een groot onderzoek naar met slavernij besmet kerkelijk verleden. In dit artikel wordt onder andere het volgende gezegd: "Lange tijd zijn slavenhandel en slavernij met de Bijbel in de hand goedgepraat". In dit artikel spreekt men er over dat de Protestante Kerk Nederland de banden aanhaalt met de migrantenkerken. "Zij legden de vraag op tafel: zullen we het ook nog even over het verleden hebben?...Dit deel van de geschiedenis is een van de vragen die volgens hen niet onder ogen gezien wordt, en dus nog in de weg zit."
"Zullen we het ook nog even over het verleden hebben?" Ja. Want erkenning van dit verleden is kunnen praten in de kerk, nu. En dan heb ik het ook over mijn kerk.
Afbeelding: Pixabay
