Eerlijk gezegd moest ik er wel om lachen toen ik vanochtend de krant zag liggen met als titel: Waar heeft 40 jaar emancipatie ons gebracht? en het bijbehorende artikel las.
In dit artikel wordt de neuroloog Dick Swaab aangehaald, schrijver van het boek Wij zijn Ons Brein, die ingaat op de vraag of wij er in Nederland ook naar moeten streven om speelgoed zo neutraal mogelijk aan te bieden: "Als peuterjongens en - meisjes de vraag krijgen of ze met een auto of pop willen spelen, zullen de meeste meisjes voor de pop gaan en de meeste jongens voor de auto.
Volgens hem is het niet zo dat 'de omgeving' ze dat leert, maar is in de hersenen vastgelegd dat meisjes een voorkeur voor gezichten hebben en jongens voor dingen. 'Voer je hetzelfde experiment bij apen uit, dan krijg je hetzelfde resultaat, terwijl apen toch echt geen aangeleerd gedrag met betrekking tot speelgoed hebben.'
Hoe kun je nu, in het licht van eeuwen evolueren, en het daarbij behorende geloof dat wij afstammen van apen, verwachten dat er daadwerkelijk iets verandert in 40 jaar.
Neutraal speelgoed aanbieden, de omgeving, is dan in wezen niets meer dan iets van buitenaf opleggen, terwijl als het gaat om het veranderen van hersenen, er van binnenuit iets wezenlijks moet veranderen.
Nu begrijp ik heus ook wel dat de ophef die er nu is ontstaan voortvloeit uit het feit dat men deze pagina een teken vindt van seksisme, en door dit, verschillen tussen mannen en vrouwen, te bestrijden, hoopt men, zo op deze manier, de ongelijkheid die er is, de wereld uit te helpen.
Ik moet denken aan een boek van Stephen R. Covey, waarin hij zegt dat men zich bezig houdt "met de blaadjes en niet de wortels". Ongelijkheid wordt niet bestreden door verschillen tussen mannen en vrouwen weg te strepen. Die verschillen zijn er nu eenmaal. Door dat te ontkennen, ontkennen we in wezen onszelf. Is de basis van het probleem in wezen niet dat we de ander niet kunnen behandelen zoals we zelf graag behandeld willen worden? Gaat het in de kern uiteindelijk niet om zo iets zo eenvoudig als de Gouden regel?
Afbeelding: Bart Smit
Tekst neuroloog Dick Swaab; AD, 2 oktober 2013
Uitspraak zelfrespect: lesboek 'Kom tot Mij
