In de krant van vandaag stond een artikel met als titel 'Vrouw aan de top niet anders dan een man'.
Onlangs is er een onderzoek gedaan naar het functioneren van mannen en vrouwen in topfuncties.
De conclusie van dit onderzoek is dat er geen "enkele wetenschappelijk onderbouwing te vinden is, om te discrimineren naar sekse op leidinggevend niveau. Ze managen namelijk op precies dezelfde manier als hun mannelijke collega's".Met andere woorden, er is geen enkele reden om vrouwen niet aan te stellen voor een topfunctie.
Wat men met dit artikel duidelijk wil maken is dat de cliché van dat vrouwen 'te soft' en 'te aardig' zijn, terwijl mannen 'vol zelfvertrouwen' en 'besluitvaardig' zijn, niet opgaat.
"Vrouwelijk managers geven op precies dezelfde manier leiding als mannelijk managers.
Al wil dat niet zeggen dat geslaagde vrouwen allemaal macho's zijn."
Nu gaat het mij er niet om of vrouwen die wel of niet de top bereiken, vrouwen met 'ballen' zijn.
Uiteindelijk gaat het erom, dat een vrouw, als ze dat wil, alles kan bereiken wat maar mogelijk is.
En zij doet daarin zeker niet onder voor de man.
Laat dat gezegd zijn.
"Vrouwelijk managers geven op precies dezelfde manier leiding als mannelijk managers.
Al wil dat niet zeggen dat geslaagde vrouwen allemaal macho's zijn."
Nu gaat het mij er niet om of vrouwen die wel of niet de top bereiken, vrouwen met 'ballen' zijn.
Uiteindelijk gaat het erom, dat een vrouw, als ze dat wil, alles kan bereiken wat maar mogelijk is.
En zij doet daarin zeker niet onder voor de man.
Laat dat gezegd zijn.
Het probleem is alleen, dat ze dat niet wil.
Dat blijkt wel uit het antwoord van Thecla Bodewes, zakenvrouw van jaar 2011, als haar de vraag wordt gesteld waardoor ons land zo achterloopt als het gaat om vrouwen op topfuncties:
"Dat komt door onze cultuur. Het is voor ons normaal dat de vrouw voor de kinderen zorgt. Ik ken veel vrouwen die topvrouw hadden kunnen worden, maar niet naast hun gezin nog eens 80 of 100 uur wilden werken. Daar moeten we niet zielig over doen."
Wat mij raakt in dit artikel is dat men om de top te bereiken, naast het gezin, 80 of 100 uur moet werken.
Dat blijkt wel uit het antwoord van Thecla Bodewes, zakenvrouw van jaar 2011, als haar de vraag wordt gesteld waardoor ons land zo achterloopt als het gaat om vrouwen op topfuncties:
"Dat komt door onze cultuur. Het is voor ons normaal dat de vrouw voor de kinderen zorgt. Ik ken veel vrouwen die topvrouw hadden kunnen worden, maar niet naast hun gezin nog eens 80 of 100 uur wilden werken. Daar moeten we niet zielig over doen."
Wat mij raakt in dit artikel is dat men om de top te bereiken, naast het gezin, 80 of 100 uur moet werken.
Logisch dat vrouwen dit niet willen.
Ondertussen vraag ik me wel af hoe het zit met de mannen in de top?
Stellen deze mannen zich zelf ooit de vraag of het aantal uren dat zij werken wel te combineren valt met hun gezin?
Ouderschap is toch vader- en moederschap?
Misschien is het wel emancipatie ten top wanneer mannen zouden opstaan en zouden aangeven dat ze dat niet willen.
Vaak vullen we onze levens met allerlei goede zaken,
zodat er geen tijd is voor de essentiële zaken.
Afbeeldingen: oneworld.nl en defrysk.wordpress.com
Krant: AD, maandag 7 oktober 2013
