Voor mij is lezen op reis gaan. Geef me een boek en ik ben weg. Maar ook zonder dat ik daadwerkelijk met een boek aan de slag ga kan ik een gevoel van reizen ervaren. Dat omdat iemand de moeite heeft genomen om informatie te delen uit een bepaald boek, dat jou weer een aantal inzichten geeft om van hier naar daar te gaan en eventueel nog verder dan dat. Dit vanwege de stof, ik noem het nadenk-stof, die het heeft doen opwaaien. Ik heb onderstaand boek dus niet gelezen, maar wat er samenvattend over gezegd wordt zie ik zelf in ieder geval als een uitnodiging om op reis te gaan. En wie weet, jullie ook wel.
Het boek is trouwens een management boek. Nu heb ik niets van doen met managen, behalve dan hoogstens mijn eigen huishouden. Maar wanneer ik bijvoorbeeld de trein zou nemen, vraag ik me ook niet af of ik nu in een rijtuig zit of in een bak, ik stap gewoon in. Stof is overal, voor mij is het niet gebonden aan plaats en ruimte.
"Gedoe komt er toch. Wees blij dat er gedoe is. Althans, als je wilt veranderen." Eigenlijk zou ik het hier al bij kunnen laten. Ieder zinnetje geeft al stof op zich. Maar...er wordt meer gezegd. Ik heb weer gretig geknipt en geplakt, dus ga naar de site voor de context of misschien nog beter, lees het boek.
Gedoe zit onder de tafel: "Tegelijkertijd speelt zich ook een vaak impliciet en vooral non-verbale interactie af, die bepalend is voor de onderlinge verhoudingen, voor de samenwerking, de sfeer. Het is de wereld van de emoties; van zorgen, beelden, fantasieën. Het gaat over dingen waarover we gewoonlijk niet praten - de wereld onder de streep -, maar waarvan al vele jaren geleden aangetoond werd hoe deze de objectieve werkelijkheid kan beïnvloeden...Normaliter is praten over gedoe taboe. Althans, dat doe je niet in de reguliere gremia vakoverleg en besluitvorming. Als er al over gepraat wordt, dan is dat meestal bij de koffieautomaat, de rookhoek, (plekjes in) het personeelsrestaurant, na de vergadering, tijdens de middagpauze, borrels of etentjes 'na afloop'. En dan gaat het zelden over het gedoe in eigen kring, maar over dat bij hen - 'ze' -, wie dat ook mogen zijn...Praten over gedoe in eigen kring doe je niet. Vaak geldt zelfs, dat hoe erger het eigen, onderlinge gedoe, hoe meer er over anderen wordt gepraat. 'We' versus 'ze' een van de gemakkelijkst herkenbare manifestaties van gedoe. Zolang we onze pijlen op 'ze' - onze gemeenschappelijke vijand - kunnen richten hoeven 'we' ons eigen gedoe niet uit te praten...Gedoe ontstaat in interactie met elkaar: iedereen levert er een bijdrage aan, niemand gaat vrijuit. En wil je het op tafel krijgen dan zul je dat moeten doen met elkaar. Mede daardoor is het op tafel krijgen van gedoe een proces waarvan niemand van te voren weet wat daar uit zal komen. En al helemaal niet hoe je er zelf uit zal komen..."
Er worden dan een een aantal principes gedeeld, vijf om precies te zijn, die men heeft ontwikkeld om het gedoe op tafel te krijgen. Van de deelnemers op hun beurt wordt zowel "wil en vooral moed gevraagd". Interessant vond ik ook een aantal opmerkingen uit deze principes: "Zelfs door niet je mond open te doen kun je meewerken aan het ontstaan van gedoe" en dat "De schuldvraag niet interessant is".
Tot slot gaat men in op "Gedoe op tafel: hoe krijg je dat". Men geeft dan een vijftal tips. In tip 1 wordt het volgende gezegd: "Uiteindelijk gaat het altijd om het stellen van de juiste vraag. En die vraag is bijna altijd een variant op: 'Waar ben je bang voor?' Want angst is een dominante drijfveer bij gedoe."
Zoals jullie zien, stof genoeg, voorlopig ben ik op reis, maar dan wel zonder stofdoek.
