Morgen wordt weer een 'Mars voor het leven' gehouden. Elk jaar valt zo rond deze tijd van het jaar een folder bij mij in de bus van de organisatie 'Schreeuw om leven'. Dit is "een pro-life organisatie die zich bezig houdt met het levensbegin en levenseinde." In deze folder had men het onder andere over een werkboek (kan gratis gedownload worden) wat als handvat kan dienen voor een kerkelijke gemeente om het gesprek aan te kunnen gaan over het ongeboren leven, abortus en een ongewenste zwangerschap.
Nieuwsgierig geworden heb ik het boek gedownload en doorgebladerd. Tijdens het bladeren viel mijn oog op de volgende opmerking die bleef hangen: "Vanwege sociale druk komt abortus onder kerkelijke meisjes vaker voor dan je denkt. Hoe kan jullie kerk omgaan met abortus en onbedoeld moederschap, zonder dat het tot een ijzig veroordelend klimaat komt, maar dat een jongere voor de dag durft te komen met haar onbedoelde zwangerschap?"
In het verleden heb ik hier al over geschreven en binnen onze kerk (De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen) is alles wat met het leven te maken heeft zeker een onderwerp van gesprek. Kijk maar naar het blogje hieronder dat ik twee jaar geleden geschreven heb voor het 'Kom dan en volg Mij' blog. En in het licht van dit onderwerp wat Quentin L. Cook er over heeft gezegd: "'Abortus moet voorzichtig worden benaderd. Dat probleem lost zich waarschijnlijk niet op door mensen te veroordelen of te beschuldigen. Sommigen waarschuwen ons om niet over een schip (of mannen of vrouwen) te oordelen zonder dat je weet hoe ver de reis is en welke stormen je kunt tegenkomen." Met andere woorden, zeker passend voor een kerkelijke gemeente: "Wie zonder zonde is werpe de eerste steen."
Deze week staat in het teken van 'Week van het leven'. Als er al een onderwerp is dat veel emoties oproept, en de gemoederen in beweging brengt, dan is het wel tussen degenen die voor-het-leven zijn (pro-life) en degenen die voor-vrijheid-van-keuze zijn (pro-choice).
Van ons wordt gevraagd dat we keuzes maken en dat we goede keuzes maken. Een daarvan is dat we we ons niet inlaten met abortus. Natuurlijk zijn er overwegingen, daar heeft president Nelson het ook over in zijn toespraak Abortus: een aanslag op de weerlozen' , zoals, ik citeer "zorg om de gezondheid van de moeder. Maar de gevallen waarin de zwangerschap wordt afgebroken om het leven van de moeder te redden zijn miniem, zeker wanneer er moderne medische zorg voorhanden is. Ook zwangerschap als gevolg van incest of verkrachting is een overweging. Dit is extra erg, omdat we hier te maken hebben met een onschuldige vrouw aan wie het recht op keuze werd ontzegd. Onder deze omstandigheden wordt abortus soms raadzaam geacht om de lichamelijke en mentale gezondheid van de moeder te beschermen. Relatief weinig abortussen worden gepleegd om die reden."
In Nederland alleen vinden er jaarlijks ongeveer 33.000 abortussen plaats. Wereldwijd gezien vinden er jaarlijks 44 miljoen abortussen plaats. Een op de vier zwangerschappen eindigt daarmee in een afbreking.
We leven in een land dat abortus heeft gelegaliseerd, en denken daarmee dat het goed is. Maar het feit dat het gelegaliseerd is, wil nog niet zeggen dat het daarmee goed is. Elder Cook noemt dit een van de sluwste aspecten van de inspanningen van de tegenstander om het plan van onze hemelse Vader voor ons geluk te dwarsbomen 'door het kwade goed te laten lijken en het goede kwaad'.
In deze toespraak zegt hij ook: "Abortus moet voorzichtig worden benaderd. Dat probleem lost zich waarschijnlijk niet op door mensen te veroordelen of beschuldigen. Sommigen waarschuwen ons om niet over een schip (of mannen of vrouwen) te oordelen zonder dat dat je weet hoe ver de reis is en welke stormen je kunt tegenkomen."
Maar dat neemt niet weg dat wij, vrouwen van zijn kerk, een keuze hebben en dat er van ons wordt verwacht "dat wij vrouwen van de kerk op ons best zijn". Wat onder andere inhoudt "dat we de leer van het gezin kennen, naleven en verdedigen".
De pijlen van de tegenstander richt zich met name op ons vrouwen. Het is niet voor niets dat president Nelson dit over ons zei: "Lieve zusters, uw vermogen om waarheid en dwaling te onderscheiden, om deugdzaamheid in onze samenleving te beschermen, is in de laatste dagen van essentieel belang. En we rekenen erop dat u dit anderen aanleert. Ik wil hier heel duidelijk over zijn: als we de morele rechtschapenheid van vrouwen verliezen, gaat de wereld ten onder".
"In de discussies, ik citeer president Nelson, over abortus, wordt het 'recht op keuze' opgeworpen als ware het de enige deugd die ertoe doet. Dat zou alleen waar zijn als er maar een persoon betrokken bij is. Het recht van een persoon kan nooit zo ver gaan dat de rechten van een ander persoon in het gedrang komt. Of het nu in of buiten het huwelijk is, abortus gaat nooit over een persoon. Heiligen der laatste dagen dienen op te komen voor recht op keuze - de juiste keuze - maar niet voor een absoluut, altijd geldend keuze recht."
Elder Oaks, helaas in het Engels, gaat in zijn toespraak 'Weightier Matters' hier verder op in: "Keuzevrijheid is een middel, geen doel. De toets in dit leven is niet het zeker stellen van keuzevrijheid, maar het juiste gebruik daarvan - om het goede te kiezen in plaats van het kwade, om onze eeuwige doelen te kunnen bereiken. Keuzevrijheid kan zelf een slogan worden om een bepaalde keuze te rechtvaardigen. Iemand die bijvoorbeeld 'Ik ben pro-choice' roept, is duidelijk iemand die zich verzet tegen elke wettelijke beperking op abortus, omdat de vrouw vrij moet zijn in die keuze. Pro-choice slogans zijn vooral voor heiligen der laatste dagen verwarrend geweest omdat wij weten dat keuzevrijheid, wat inhoudt dat we vrij zijn om te kiezen, in het evangelieplan een fundamentele noodzaak is. Alle heiligen der laatste dagen zijn volgens de theologische omschrijving, voor keuzevrijheid. Maar voor keuzevrijheid zijn wil nog niet zeggen dat daar alles mee gezegd is. Kiezen is een middel, niet het uiteindelijke doel. Wij zijn verantwoordelijk voor onze keuzen, en alle rechtschapen keuzen zullen ons naar onze eeuwige doelen leiden. We moeten opkomen voor goede keuzen. Elke vrouw heeft, binnen de beperkingen van de natuur, het recht om te kiezen wat er wel of niet met haar lichaam gebeurt. Elke vrouw is tegelijkertijd verantwoordelijk voor de manier waarop ze haar lichaam gebruikt. Als ze ervoor kiest haar lichaam zo te gebruiken dat ze in verwachting raakt, heeft ze niet alleen het recht maar ook de verantwoordelijkheid voor die foetus. Ze heeft zelf gekozen wat er met haar lichaam gebeurde door een zwangerschap te riskeren." Als bevruchting plaats vindt, is het keuzemoment voorbij.
Uiteraard geldt dit niet alleen voor vrouwen. Mannen dragen hier ook een verantwoordelijkheid in. Elder Christofferson zei hierover in zijn toespraak 'De morele kracht van vrouwen': "Er bestaat al heel lang een dubbel moraal die van vrouwen verwacht dat zij zich zedig gedragen, maar die de onzedelijkheid van mannen door de vingers ziet. Een dergelijke dubbel moraal is onrechtvaardig en ze is terecht gekritiseerd en afgewezen. Je zou verwachten dat die afwijzing ertoe zou leiden dat mannen zich naar een enkele, hogere moraal zou voegen, maar juist het tegendeel is het geval - van vrouwen en meisjes wordt nu verwacht dat ze seksueel net zo vrij zijn als mannen onder de dubbele moraal. Waar eens de hogere moraal van vrouwen trouw en verantwoordelijkheidsbesef van mannen eiste, zien we nu seksuele relaties zonder verantwoordelijkheid, gezinnen zonder vader en toenemende armoede. Deze vrije moraal berooft vrouwen gewoonweg van hun morele invloed en verloedert de hele samenleving."
Abortus is een gevoelig onderwerp, maar elder Soares zei dat "om te beschermen wat we het meest waarderen, moeten we ware ideeën onder woorden brengen en herhalen. Conflicten en spanningen zijn onvermijdelijk in een wereld die zo complex is als de onze. Maar eerbied voor de menselijke waardigheid is een noodzakelijk uitgangspunt. Het veronderstelt respect voor pluralisme en verschil."
Dat de complexiteit en de gevoeligheid van het geheel ons niet weerhoudt om onze stem, in respect, te laten horen.
Afbeelding Pixabay
