"Geen punt, maar een komma"

Ooit was ik in gesprek met een vriendin, zelfde achtergrond als mij, met dit verschil dat zij grootgebracht was op Curaçao en ik hier in Nederland. Terwijl we spraken over wat we gemeen hadden, stelde ik haar op een gegeven moment een vraag, en toen zei ze iets in de trant van "daar jij hier grootgebracht bent kan je het je moeilijk voorstellen dat dit niet los gezien kan worden van de slavernij." Ik bleek, wat we nu met een "wit perspectief kijken" noemen, naar die situatie te hebben gekeken. De reden dat ik dit aanhaal is dat tijdens de lezing "Slavernij en de kerk, waar hebben we het eigenlijk over? die ik bezocht in de Grote Kerk te Dordrecht, men het ook had over het "witte perspectief." Ik denk dat deze woorden de komende tijd terugkerend zullen zijn. 

Eind vorig jaar bood premier Rutte namens de Nederlandse staat excuses aan voor het slavernij verleden. In zijn toespraak sprak Rutte ook over zijn eigen ontwikkeling rondom dit onderwerp. Hij zei een 'verandering in denken' te hebben doorgemaakt. Rutte zei ook "Ik dacht lange tijd dat het niet goed mogelijk was om op een betekenisvolle manier verantwoordelijk te nemen. Lange tijd dacht ik dus eigenlijk: het slavernijverleden is geschiedenis dat achter ons ligt, maar ik had het mis. Eeuwen van onderdrukking en uitbuiting werken uit in het hier en nu. Tijdens het herdenkingsjaar zullen alle facetten van het slavernijverleden en de doorwerking in onze tijd in het volle licht staan. We zetten vandaag een komma, geen punt." 

Het zetten van een komma doet men de komende jaren met name "door te werken aan een breder perspectief, omdat historische gebeurtenissen vooral vanuit Europees oogpunt belicht werden, waardoor er weinig aandacht is voor de verschillende perspectieven."

Het is weer blikjes tijd. 

Bovenstaande afbeelding is afkomstig uit een toespraak van elder Ulisses Soares. In deze toespraak heeft hij het over zijn thuisland Brazilië en de Amazone, een van de grootste en langste rivieren ter wereld. In deze toespraak zegt hij het volgende over deze rivier:

"Zij, de Amazone, wordt gevormd door twee afzonderlijke rivieren, de Solimões en de Rio Negro. Een interessant feit is dat ze een paar kilometer samen stromen voordat het water zich mengt. De oorsprong, stroomsnelheid, temperatuur en chemische samenstelling van deze rivieren zijn heel verschillend. Na een paar kilometer mengt het water zich uiteindelijk en krijgen we een andere rivier dan de twee waaruit die ontstaan is. Pas na het samenvloeien wordt de Amazone zó sterk dat zij, wanneer ze de Atlantische Oceaan bereikt, het zeewater terugduwt en er kilometers de oceaan in nog zoet water is."

De komma staat voor mijn gevoel voor tijd en openstaan voor. Als we dat gegeven als het ware laten inwerken op onszelf, met andere woorden, gewillig zijn om te blijven stromen, dan kan het niet anders dat we uiteindelijk tot een gezamenlijk perspectief komen.

"evenmin waren er Lamanieten 

of wat voor -ieten dan ook:

integendeel, 

zij waren één"

4 Nephi 1:17

Teksten Rutte: NOS.nl: zie linken