De laatste keer dat ik iets op dit blog geschreven heb was 24 juni. Het is nu 22 augustus dus dat betekent dat het bijna alweer twee maanden geleden is dat ik iets geschreven heb. Waar blijft de tijd? Niet dat ik stil heb gezeten. En nog even terug komend op tijd... ik ben jarig geweest, en heb opnieuw besloten dat ik dit jaar 38 jaar ben geworden. Wat is leeftijd per slot van rekening? Is leeftijd uiteindelijk niet meer dan een getal?
Natuurlijk ben ik niet blind, en ben ik me er heus wel van bewust dat ik ouder aan het worden ben. En anders laat de omgeving mij dat soms wel weten door te zeggen dat ik er nog goed uitzie...voor mijn leeftijd. Maar ook al is mijn geboortejaar uiteindelijk maar een getal in mijn paspoort, ik sta in zekere zin aan de verkeerde lijn van het leven. Vraag het maar aan een oudere die op zoek is naar een baan. Woorden als te duur, versleten en niet flexibel zijn zo een paar woorden die ik tegenkwam. Vooroordelen dus.
Nu gaat dit blogje niet over mijn leeftijd, maar wel over vooroordelen. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik een onbevooroordeeld mens ben, het is prettig om dat van jezelf te denken, maar de praktijk laat toch iets anders zien. Misschien juist ook omdat we er ons vaak niet eens ervan bewust zijn dat we aan het oordelen zijn. En als je je ergens niet van bewust bent dat je het doet, is het ook erg moeilijk om er iets aan te doen. Zeker als je ouder bent. Kom ik toch weer terug op leeftijd.
Onlangs was er namelijk een documentaire op TV die als titel had De school die kleur bekent. "In deze documentaire, onder leiding van leraren en professoren, leren Engelse schoolkinderen vooroordelen rondom huidskleur te ontdekken en uit te roeien". Dat men zich richt op deze groep heeft alles te maken met leeftijd, maar dat wil niet zeggen dat ouderen daardoor reddeloos verloren zijn.
Ik heb een aflevering gezien en ik vond het heftig en confronterend tegelijkertijd. Had te doen met een aantal van deze kinderen en wat het opriep, niet alleen bij hen, maar ook bij hun ouders en de leerkrachten. Niet alleen dat, maar ook bij mij als kijker.
De klas in deze documentaire wordt namelijk gesplitst in twee groepen. Aan de ene kant de kinderen die wit zijn, en aan de andere kant al de kinderen die dat niet zijn, ongeacht wat voor achtergrond ze hebben. In deze klas zit een meisje dat een zwarte vader en een witte moeder heeft en de enige met een mix achtergrond, die nu moet kiezen met welke groep ze mee gaat, de witte of de zwarte.
Begrijpelijk vind ik haar keus. Maar ook haar dilemma. Want hoe kun je kiezen tussen wit of zwart?
