Dat ik mijn blogplankje, een verzameling onderwerpen die eventueel geschikt zijn om iets mee te doen op mijn blog, nog niet achter me laat, heeft alles te maken met onze zondagsschool leesopdracht van deze week. Althans, met de zin van het inleidende stukje: "Tegen de tijd dat Paulus zijn zendbrief aan de Romeinse kerkleden (een heterogene groep Joden en niet-Joden) schreef, was de Kerk van Jezus Christus al veel meer dan een handjevol gelovigen uit Galilea." Ik moest even googelen om goed te begrijpen wat er nu precies bedoeld wordt met "heterogene groep". Ik kwam de volgende uitleg tegen: "Heterogene groepen zijn groepen waarin leerlingen voor bepaalde kenmerken van elkaar verschillen. Bij heterogene groepen wil je dat de leerlingen elkaar versterken, ondersteunen, uitdagen, enz. In heterogene groepen wordt de diversiteit dus ingezet als meerwaarde."
In de uitleg over heterogene groepen gebruikt men het woord leerlingen. Zijn wij dat in wezen ook niet allemaal? Leerlingen van Jezus Christus? Men heeft het ook over diversiteit. Diversiteit die wordt ingezet als meerwaarde. Wanneer ik het woord diversiteit hoor dan kan ik niet anders dan denken dan aan Darius Gray en "Diversity is good". Maar ook aan de woorden van Dieter F. Uchtdorf: "Hoewel de verzoening bedoeld is om meer op Christus te lijken, is zij niet bedoeld om ons allemaal hetzelfde te maken. Soms verwarren we verschillen in karakter met zonde. We kunnen zelfs ten onrechte denken dat iemand die anders is dan wij God niet behaagt. Deze manier van denken brengt sommigen ertoe te geloven dat de kerk ieder lid in dezelfde vorm wil gieten - dat we allemaal op elkaar moeten lijken, dat we allemaal hetzelfde moeten voelen, denken en doen. Dat zou in tegenspraak zijn met het karakter van God...Het is ook in tegenspraak met het oogmerk en doel van de Kerk van Jezus Christus, die de keuzevrijheid van ieder van Gods kinderen erkent en beschermt - met alle verstrekkende gevolgen daarvan."
Waren in het Nieuwe Testament het niet de Joden die de niet-Joden in hun Procrustus bedje wilden stoppen door te verwachten dat de heidenen zich lieten besnijden? Maar, daar gaat de les van deze week ook over, "dat de besnijdenis niet langer als teken van Gods verbond met zijn volk wordt vereist." Maar het leidde in het verleden wel tot "tegengestelde opvattingen waardoor een raad van kerkleiders in Jeruzalem over de kwestie moest beslissen."
Terwijl ik dit neerschrijf moet ik ergens toch ook denken aan Charles Beltjens en zijn gedicht over de condor, en vraag ik me af in hoeverre hij zichzelf uiteindelijk herkende in zijn eigen gedicht. Hij was succesvol met zijn gedichten, maar eenmaal terug thuis in Sittard, werd hij niet her- en erkend als dusdanig. Integendeel. Hij werd gezien als een zonderling die door kinderen werd nageroepen. Hieronder een aantal regels uit zijn gedicht over de condor.
De Joden uit Paulus tijd hebben geprobeerd hem op allerlei mogelijke manieren te kortwieken. Desondanks bleef hij vliegen. Is dat niet de les die wij van Paulus kunnen leren? Ook wij, ondanks alles, zijn geroepen om te vliegen.
Afbeelding: Pixabay, Gedicht Charles Beltjens, Uitleg heterogene groep: kenniscentrumpotential.be
