Eigenlijk was ik helemaal niet van plan om iets op mijn blog te posten. Maar toen ik mijn laptop opensloeg bleek ik mijn blog niet te hebben afgesloten. De reden dat ik mijn laptop pakte waren de woorden van president Russell M. Nelson die hij sprak tijdens de afgelopen zusters conferentie. Woorden waar ik mee aan de slag wil gaan. Toen ik echter mijn blog zag, heb ik president Nelson even in de wachtrij gezet. Ik wil toch eerst nog even stil staan bij waar ik al eerder iets over heb gezegd, namelijk het thema "Inspire Inclusion" van de Internationale Vrouwen Dag, maar dan gezien door de bril van de kerk.
Wanneer het gaat om het "scheppen van een inclusieve cultuur in de kerk" zou ik zo een aantal toespraken kunnen delen die als thema "Inspire Inclusion" hebben, samen met een aantal goede ideeën hoe je dat kunt doen. Ideeën die te maken hebben met hoe jij anderen het gevoel kunt geven dat ze erbij horen en wat je zelf geprobeerd hebt om in contact te komen met anderen. Interessant genoeg om hier verder op in te gaan, zeker omdat ik het ook niet los kan zien van mijn eigen thema dat "allen gelijk zijn voor God". Probleem is echter dat ik op dit moment mijn persoonlijke wachtrij zo kort mogelijk wil houden. Ik laat die toespraken dan ook voor wat ze zijn.
Er is echter een toespraak die er voor mij uitspringt doordat die het onderwerp van inclusiviteit benaderd vanuit het oogpunt van het benoemen. Voordat Tracy Browning, van haar is deze toespraak, aan haar lijst begint zegt ze dit: "Gods liefde voor zijn kinderen is niet selectief, maar juist allesomvattend. Hij nodigt iedereen uit om tot Hem te komen en deel te hebben aan zijn goedheid; en Hij verwerpt niemand die tot Hem komt".
