Afgelopen weekend hebben wij, net als vele anderen, het paasfeest gevierd met alle toeters en bellen van dien. Zoals het versieren en verstoppen van eieren, lekker eten, en, wat het allerbelangrijkste is, het gewoon samen zijn. Daarnaast, niet te vergeten, hoe gewoon dit alles ook lijkt, ben je ondertussen als gezin, als familie, wel je eigen paasverhaal aan het schrijven waar je jaren later nog steeds van kunt genieten. Maar niet iedereen, en daar moet ik dan weer opnieuw om lachen.
Pasen, het symbool van de opstanding van Jezus Christus, kun je echter niet los zien van de vrijdag ervoor. Tijdens de vrijdag voor Pasen, Goede Vrijdag, gedenken wij dat Jezus leed en stierf voor ons. Het woord ons staat voor ons allemaal. "De verzoening is sedert de grondlegging der wereld bereid voor alle mensen die er ooit sedert de val van Adam zijn geweest of er ooit zullen zijn." In het woord ons zit voor mij niet alleen dat allen gelijk zijn voor God, maar ook hoe universeel en verstrekkend deze gebeurtenis wel was en nog steeds is. We kunnen echter soms vergeten door de grootsheid van deze daad, de verzoening van Jezus Christus, dat dit ook doorgetrokken kan worden naar je eigen leven, waardoor het in wezen iets heel kleins wordt. Klein omdat de doorwerking ervan plaats vindt op die paar centimeter dat je hart groot is.
Wanneer het gaat om de vraag "Is er een plek voor mij? kan ik niet heen om dit filmpje van ouderling Christofferson die deze vraag volmondig beantwoordt met ja. Voor mij, zeker gezien in het licht van mijn jaarthema "dat allen voor God gelijk zijn" staan Pasen en Goede Vrijdag voor diversiteit en inclusiviteit. Het een kun je niet los zien van het ander.
