Komende zondag is het weer mijn beurt om 'les' te geven. Het eerste wat je leest, in de toespraak die we gaan bespreken, is dit: "Het evangelie is geen wondermiddel om moeilijkheden en problemen te voorkomen, maar een manier om ons geloof te vergroten en ermee om te leren gaan." Ik ben niet van plan deze toespraak hier op mijn blog te gaan bespreken. Er is echter wel één ding uit deze toespraak wat past bij mijn reis hier op het blog.
Dit heeft alles te maken met Bartimeüs, een blinde man die langs de weg zat te bedelen. Die, toen hij vroeg waarom het zo druk was en hoorde dat het vanwege Jezus de Nazarener was, begon te roepen "Jezus, Zoon van David, ontferm U over mij! En velen bestraften hem opdat hij zwijgen zou. Maar hij riep des te meer." Toen ik nog op station Henoch stond had ik het ook al even over Bartimeüs. Dat wandelen ook kan betekenen dat men zichzelf op een bepaalde manier leidt. En dat was wat Bartimeüs deed. Hij liet zich door de mensen uit de menigte niet het zwijgen opleggen. Integendeel "hij riep des te meer". "Iedereen zei dat hij stil moest zijn, maar hij riep des te meer omdat hij wist wie Jezus echt was. Hij negeerde de stemmen en schreeuwde nog luider. Hij handelde in plaats van met zich te laten handelen. Hij wendde zijn geloof aan om zijn beperkingen te overstijgen." Om uiteindelijk, door zijn eigen volhardend gedrag, deze woorden te mogen horen "Ga heen, uw geloof heeft u behouden. En meteen werd hij ziende." Bartimeüs zei nee tegen de stemmen van menigte en dat maakte het verschil.
Zoals jullie weten is lezen voor mij op reis gaan. Of het nu om boeken, tijdschriften of om de Schriften gaat soms weet ik niet meer waar het één begint en waar het ander eindigt, zoals nu met Bartimeüs en het woordje nee. Antje Balters, schrijfster van het boek 'De moed om nee te zeggen' zei het volgende over deze situatie: "Jezus vraagt aan de mensen waarom ze tot Hem komen en wat zij willen, ook wanneer Hij zelf al lang ziet wat ze nodig hebben. Aan de ene kant respecteert Hij hen daarmee als zelfstandige personen en overschrijdt Hij hun persoonlijkheidsgrenzen niet. Aan de andere kant nodigt Hij hen uit om erover na te denken wat nu eigenlijk hun wens is en wat ze nu werkelijk nodig hebben. Daarmee stelt Hij ook indirect ook de vraag naar hun identiteit. Ze moeten zichzelf onderzoeken en leren kennen. Het is nog steeds een taboe zichzelf als persoon belangrijk te vinden en serieus te nemen, met andere woorden oog voor zichzelf te hebben. Hier geldt net zo goed, wanneer we de opdracht in de Bijbel om in alles zo te worden als Jezus, dan moeten we ook onszelf in beeld krijgen. In elk geval niet alleen als doelwit van harde zelfkritiek en met verbeteringsvoorstellen, maar we moeten zo naar onszelf kijken als Christus naar ons kijkt: liefdevol, meevoelend, barmhartig, bezorgd om ons welzijn, ja zelfs enthousiast. Daar is niets verwerpelijks aan en ook niets egoïstisch; het is zelfs heilzaam, vooropgesteld dat Jezus het middelpunt blijft op wie het denken, doen en voelen gericht is. Als geliefde zoons en dochters mogen, ja moeten wij liefdevol tegenover onszelf staan, omdat we alleen dan ook onze naaste liefdevol kunnen aanzien."
Gevoelsmatig reis ik, door het woordje nee, als het ware mijzelf achterna. Met dit verschil, dat mijn nee, kwestie van energie, een verandering heeft ondergaan. Het is nu veel méér een NEE, wat ik niet los kan zien van, en daar heeft Balters het ook over, de vraag naar identiteit. Je zelf onderzoeken, leren kennen en serieus nemen. Al reizend hoop ik daar meer inzicht in te krijgen. Onderwijl
genietend van het uitzicht
Foto is gemaakt door één van onze kleinkinderen 😍
