Eet je mee?

"En uit het kleine komt het grote voort"

LV 64:32,33

Het is dat ik een speciaal treinkaartje heb gekocht, anders zou ik langer stil staan dat uit het kleine het grote voortkomt. Aan de andere kant, een olifant verorber je ook niet in één keer. Die eet je ook hapje voor hapje. En dat is waar ik nog steeds mee bezig ben. Eerst heb ik de boeken van het Nieuwe Testament en het Boek van Mormon bezocht, en nu reis ik door de  Leer en Verbonden. 

Een olifant eet je hapje voor hapje

Op 12 September 1831 verhuisde Joseph en zijn familie van Kirtland naar Hiram in Ohio. Dit omdat de Heer tegen hem gezegd had dit te doen. Zie LV 63:65. Een belangrijke reden om dit te doen was dat de Heer wilde dat Joseph verder ging met de geïnspireerde vertaling van de Bijbel. In Hiram ontvangt Joseph Smith Leer en Verbonden 65. Hier sta ik even stil om één van mijn waarom-ik-reis-draad op te pakken. 

Dit is vers 1 van deze afdeling: "Bereid de weg van de Heer, maak zijn paden recht". En in vers twee lezen we vervolgens dit: "De sleutelen van het koninkrijk van God zijn toevertrouwd aan het mensdom op aarde, en vandaar zal het evangelie voortrollen naar de  einden der aarde, zoals de steen die uit de berg is losgehakt zonder toedoen van mensenhanden, zal voortrollen totdat hij de gehele aarde heeft vervuld." 

In de voetnoten van beide verzen wordt verwezen naar de Bijbel, zowel naar het Nieuwe Testament als het Oude Testament. Volgend jaar hoop ik door het Oude Testament te reizen. Voor nu neem ik slechts een hapje van het Oude Testament door te zeggen dat de steen die uit de berg is losgehakt eveneens voorkomt in de droom van koning Nebukadnezer, de koning van Babylon. Het is Daniël, een profeet van ouds, die de droom uitlegt. "In die droom wordt het koninkrijk van God in de laatste dagen voorgesteld als een steen die uit een berg wordt gehouwen". Misschien dat ik dan ook de tijd neem voor de Joseph Smith vertaling van de Bijbel. Voor nu echter, daar ik door de Leer en Verbonden reis, wil ik dit boek zoveel mogelijk zelf aan het woord laten. Hierbij denk ik dan bijvoorbeeld aan deze verzen:

"Luister, o volk van mijn kerk, aan wie het koninkrijk gegeven is;

luister en neig het oor tot Hem die de aarde gegrondvest heeft,

die de hemelen en al hun heerscharen gemaakt heeft..

Luister naar Hem die de voorspraak bij de Vader is,

die uw zaak bij Hem bepleit -

spaar dezen, mijn broeders (en zusters) die in mijn naam geloven,

opdat zij tot Mij komen en het eeuwigdurend leven hebben.

En evenzo heb Ik mijn eeuwigdurend verbond in de wereld gezonden

om een licht voor de wereld te zijn,

en een standaard voor mijn volk,

en voor de andere volken om zich daar te verzamelen,

en om een boodschapper te zijn voor mijn aangezicht 

om voor Mij uit de weg te bereiden.

Daarom, schaar u erom heen.

LV 45:1-10

De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is het koninkrijk dat in de laatste dagen is gevestigd. Zij begon in eerste instantie klein, met slechts zes leden. Maar zoals de steen steeds groter en groter werd, zo groeit de kerk wereldwijd. Uit het kleine komt het grote voort. 

Deze verzen hebben allemaal te maken met de vergadering van Israël. Een onderwerp dat onze huidige profeet, president Russell M. Nelson, nauw aan het hart ligt. Dit zijn zomaar wat uitspraken van hem:

• Er is in het evangelienet plaats voor ieder mens die bereid is het evangelie van Jezus Christus te omarmen.
• God zei tegen de kinderen van Israël: Als jullie mijn stem oprecht gehoorzamen en mijn verbond nakomen, zullen jullie voor mij een persoonlijk bezit zijn. 
• God wil dat al Zijn kinderen - aan beide kanten van de sluier - de boodschap van het herstelde evangelie van Jezus Christus horen. 
• Elk kind van onze hemelse Vader verdient de kans om ervoor te kiezen Jezus Christus te volgen, zijn evangelie met al zijn zegeningen te aanvaarden en te ontvangen - ja, alle zegeningen die God beloofd heeft aan de nakomelingen van Abraham, Isaak en Jakob, die, zoals u weet, ook bekend staan als Israël. 
• God wil alle mensen verbinden met het verbond dat Hij vroeger met Abraham sloot. Zendingswerk is daarom een essentieel onderdeel van de grote vergadering van Israël. Die vergadering is het belangrijkste werk dat vandaag de dag op aarde plaatsvindt. Niets is te vergelijken in omvang. Niets is te vergelijken in belang.
• God wil dat iedereen, aan beide kanten van de sluier, de zegeningen van Zijn verbond geniet. Het verbondspad staat open voor iedereen. We smeken iedereen om dat pad met ons te bewandelen. Geen enkel ander werk is zo universeel inclusief. 

Vandaar mijn vraag: "Eet je mee?" Omdat volgens mij dit alles, álles te maken heeft met HOE de Heer Zijn kerk heeft hersteld (deze verwijzing betreft LV 20). Van den beginne waren de ogen van hemelse Vader op ons gericht. "Want zie, zei Hij, dit is mijn werk en mijn heerlijkheid, de onsterfelijkheid en het eeuwig leven van de mens tot stand te brengen". Een werk dat in de laatste dagen, nog voor de steen rolde, begon met het bezoek van de Vader en de Zoon aan Joseph Smith. Gevolgd door Moroni en andere hemelse boodschappers. En natuurlijk het te voorschijn komen van het Boek van Mormon dat de "volheid van het eeuwigdurend evangelie bevat". Ja, "Hij die woont in den hoge, wiens ogen rusten op alle mensen, Zijn stem is tot alle mensen gericht, bij monde van zijn discipelen, LV 1:3,5. 

"God heeft zijn kinderen in alle landen van de wereld lief."

Afbeelding: Olifanten eten

Vaderdag

Er zijn een heleboel verschillende 'tien geboden'. De meest bekende is volgens mij wel die in het Oude Testament beschreven staat. Leefregels die de God van het Oude Testament gaf aan het volk van Israël. Volgens mij heb ik ooit een boek gelezen dat ook ging over de tien geboden, alleen in dit geval ging het over De 10 geboden voor vrouwen. In de samenvatting van dit boekje kun je onder andere teruglezen dat vrouwen "zichzelf nog te vaak beschouwen als het inschikkelijke geslacht: altijd vriendelijk, bescheiden en vooral opofferend". Geloof dat deze paar woorden al het nodige zeggen.  En dan, ooit gedeeld op mijn blog, De Tien regels voor geluk. Deze prachtige 'geboden' toegepast zullen zeker bijdragen aan je mentale gezondheid.

Misschien vraag je je nu af wat het bovenstaande te maken heeft met vaderdag. Na vandaag kan ik nog een rijtje tien geboden toevoegen aan de tien geboden die ik al ken. Namelijk 'De tien geboden der vaders', die ik vandaag voor het eerst hoorde in de kerk. Ik was gelijk onder de indruk van deze geboden en wist 'die moet ik hebben voor mijn blog'. 

Mijn vader en ik 

De tien geboden der Vaders

1. Gij zult uw kinderen liefhebben met geheel uw hart, en niet aarzelen hen uw interesse en affectie kenbaar te maken. Dit is het eerste en grootste gebod.
2. Gij zult geen gesneden beelden maken van uw werk, van uw carrière, of van uw sport, of van wat dan ook voor vorm van plezier, beroepsuitoefening of nastreving van dingen in de hemelen boven, de aarde beneden, of in de wateren onder de aarde. Gij zult u niet voor hen neerbuigen, noch hen dienen zodat gij vergeet een vriend en kameraad voor uw kinderen te zijn. 
3. Gij zult de naam 'Papa' niet licht nemen, want Jehova zal diegenen niet schuldeloos houden die weinig aandacht heeft voor zijn verantwoordelijkheid als vader.
4. Maak tijd voor uw kinderen vrij en houd die heilig. Vele dagen zult gij arbeiden en allerlei soorten werk doen opdat gij in al hun noden zult kunnen voorzien. Maar gedurende dat deel van de dag dat hen behoort, zult gij geen werk doen, noch uw neus in een boek begraven, noch uzelf in beslag laten nemen door een computercursus, of ook maar in enige mate uw eigen plezier nastreven. 
5. Eer uw vrouw, want uw kinderen houden in grote mate van haar en kunnen noch bewonderen, noch respecteren, noch liefhebben diegenen die zich niet liefhebbend ten opzichte van haar gedragen en goed voor haar zijn.
6. Gij zult uw kinderen raadplegen en van advies dienen en met hen delen de geheimen van uw hart.
7.  Gij zult standvastig zijn in het disciplineren van uw kinderen, opdat zij niet van het pad der gerechtigheid af geraken door het ontbreken van een leidende hand. Maar u zult ook geenszins uw teugels van autoriteit te strak houden, noch falen te begrijpen dat kinderen het nodig hebben om steeds meer vrijheid en verantwoordelijkheid zelf te dragen, zoals het een mens betaamt.
8. Gij zult vertrouwen in uw kinderen hebben en geduld en lijdzaamheid tonen voor al hun tekortkomingen.
9. Gij zult oprecht voor de mensheid wandelen, en uw werken in de ogen van uw God blaamloos doen zijn, want uw kinderen zullen uw voorbeeld volgen. En weet dat uw kinderen meer onderscheidingsvermogen hebben dan gij vaak denkt, en meer worden beïnvloed door wat gij werkelijk zijt dan wat gij voordoet te zijn. 
10. Gij zult niet vergeten, dat gij eens een klein jongetje waart, evenmin zult gij vergeten dat de tijden erg zijn veranderd sinds de dagen uwer jeugd.

De auteur is onbekend, maar deze tien geboden zijn ooit aangehaald door ouderling Paul H. Dunn in een toespraak tijdens de algemene conferentie van april 1965. Zelf ben ik van eind jaren vijftig. Misschien lachen jullie om deze tien geboden, maar bedenk wel "dat Benjamin Spock in de jaren '50 nog schreef dat vaders zich niet hoefden te generen om op zondagen ook af en toe een flesje te maken". Of mijn vader mij nu wel op niet op een zondag de fles heeft gegeven doet er voor mij niet toe. Ik vind het gewoon geweldig om te zien dat hij het heeft gedaan. Wat betreft deze 'oude' geboden uit de jaren zestig, hoe zou de wereld er vandaag de dag uitzien als alle vaders in staat zouden zijn om volgens deze geboden te leven?

Leer en Verbonden 60 - 63

 

"...en mijn woord met luide stem verkondigen...en het woord prediken...

zij zijn gezonden om mijn woord te prediken...het woord verkondigen voor zover het is gegeven...wees getrouw en verkondig blijde tijdingen aan de bewoners van de aarde...en een waarschuwende stem verheft tot de bewoners van de aarde...dit is een dag van waarschuwing..."

Bovenstaande teksten komen uit de afdelingen 60 t/m 63 van de Leer en Verbonden. Zij die bezig zijn met de leesopdracht van deze week begrijpen gelijk dat deze verzen allemaal draaien om zendingswerk. Dit is niet de eerste keer dat daar over gesproken wordt. Onlangs nog in Leer en Verbonden 58. In dit opzicht is de Leer en Verbonden niet heel veel anders dan het Boek van Mormon en het Nieuwe Testament. Ik moet nu denken aan wat de Heer vlak voor zijn hemelvaart zei, namelijk "getuig van mij in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde". Hij doet nu wat Hij in het verleden deed en dat is onderwijzen over het belang van zendingswerk, wat ook te maken heeft met wie Hij is. 

In het KomdanvolgMij lesboek van deze week wordt dit zijn, het wie Hij is, en het zendingswerk zo verwoord: "Toen Hij zijn zendelingen instrueerde, openbaarde de Heer belangrijke waarheden over Zichzelf. Ga op zoek naar deze waarheden". Er worden dan een aantal schriftuurteksten als voorbeeld gegeven. Ik heb gekozen voor deze tekst:

"Ik, de Heer, doe beloften aan de getrouwen en Ik kan niet liegen."

LV 62:6

Het niet kunnen liegen van de Heer zegt iets over wie Hij is als persoon. Joseph Smith zei dat "als we niet kunnen rekenen op de voortreffelijkheid van het karakter van de Heiland we voortdurend zullen twijfelen aan de verlossing. Maar omdat de Vader en de Zoon onveranderlijk vol goedheid zijn neemt die kennis de twijfel weg en maakt het geloof buitengewoon sterk". "God is dezelfde gisteren, heden en voor eeuwig, en dat er in Hem geen verandering is of zweem van ommekeer", zie ook LV 20:11,12. 

Onlangs kwam ik deze uitspraak tegen: "Wanneer waarheid met tijd wordt vermengd..." Deze woorden komen uit de mond van ouderling Maxwell en gaan over een heel ander onderwerp dan waar ik over schrijf. Wat ik echter tussen de regels door zag, met in mijn achterhoofd de gedachte dat God dezelfde is, was HOE de Heer zijn kerk door middel van Joseph Smith herstelde en HOE de kerk nu is. Dit in overeenstemming met de kerken van ouds. "Aldus zegt de Here God: Zie Ik zal mijn hand opheffen tot de andere volken en mijn standaard oprichten voor het volk", 2 Ne 6:5. 

In het verleden heb ik al eens iets geschreven over die opgerichte standaard: “De herstelde kerk is de standaard voor het volk die de Heer heeft opgericht. De Heer is dit werk begonnen door zijn gezag en zijn kerk te herstellen, en door zijn dienstknechten te sturen om het evangelie te prediken. Ze nodigen mensen uit alle natiën uit om Christus te aanvaarden, Hem te gehoorzamen, verbonden te sluiten en in ringen van Zion in hun eigen land bijeen te komen. Het Boek van Mormon en De Kerk van Jezus Christus zijn symbolische vaandels voor alle volken van de aarde”. 

Is het niet bijzonder om te lezen dat zowel het Boek van Mormon als De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen symbolische vaandels zijn voor alle volken van de aarde. Vaandels die gedragen worden door het zendingswerk en een onderdeel zijn van de vergadering van Israël: “ Het onlangs vertaalde Boek van Mormon en de openbaringen van de Heer aan Joseph Smith leerden de eerste heiligen der laatste dagen dat zij leefden in de tijd waarin de beloofde vergadering zou beginnen. Deze vergadering zou plaatsvinden terwijl zij over de hele wereld predikten en het evangelie brachten aan de verstrooide nakomelingen van Israël en aan allen die in het verbondsgezin wilden worden opgenomen. Tegelijkertijd moesten de heiligen een ‘stad Zion’ bouwen waar bekeerlingen zich konden verzamelen ter voorbereiding op de wederkomst van Jezus Christus.⁠” 

In Leer en Verbonden 1, het voorwoord,  zei de Heer al dat "Zijn stem tot alle mensen gericht was" en dat "Hij gewillig was deze dingen bekend te maken aan alle vlees daar Hij geen aannemer des persoon is". Voor mij blijkt uit alles, keer op keer, dat

"God zijn kinderen in alle landen van de wereld liefheeft".

Zendelingen uitgezonden onder de volken

Leer en Verbonden 58

"...en het evangelie onderweg prediken 

en getuigen van de dingen die hun zijn geopenbaard.

Want voorwaar, de roep moet vanuit deze plaats uitgaan in de gehele wereld

en naar de verste delen van de aarde - 

het evangelie moet tot ieder schepsel gepredikt worden,

waarbij tekenen de gelovigen zullen volgen."

LV 58:63,64

Dit vers doet mij terugdenken aan de tijd dat ik nog een leerkracht was in onze vrouwenorganisatie en ik onderwees dat Jezus brak met de vastgeroeste traditie van vijandigheid tussen zwart en wit die er was in de dagen dat de kerk werd hersteld, wat ik terug zie in HOE de kerk is hersteld. 

Dit is wat W. Paul Reeve over deze beginperiode van de herstelling heeft gezegd: "Binnen deze beladen raciale cultuur verkondigde Joseph Smith een universele boodschap, bedoeld om mensen van alle rassen en etniciteiten, zonder uitzondering, in zijn gelederen te verenigen. Joseph Smith ontving minstens vier openbaringen waarin hem werd opgedragen dat het evangelie aan ieder schepsel moest worden gepredikt, met tekenen die hen volgen die geloven. Ieder schepsel betekent dat niemand mocht worden uitgesloten. Het Boek van Mormon versterkte deze gedachte door de universele reikwijdte van Jezus Christus' verzoening te beschrijven: Heeft Hij iemand geboden niet deel te hebben aan zijn heil? Zie, ik zeg u: Neen."

Ten tijde dat deze openbaring door Joseph Smith werd ontvangen was de herstelde kerk iets meer dan een jaar oud en bevond hij zich in Jackson County, Missouri. Niet bepaald een plaats om te zijn als je een boodschap predikt die universeel en inclusief is. Zeker ook als je bedenkt dat Missouri een slavenstaat was, wat mede één van de redenen was dat de spanningen in dit gebied tussen de heiligen en de daar al gevestigde kolonisten steeds hoger opliep, waardoor de heiligen uiteindelijk genoodzaakt waren Missouri te verlaten. 

Dit is wat de profeet Joseph Smith in 1942 zei, twee jaar voor zijn martelaarsdood, over de beproevingen van de heiligen: "Het waarheidsvaandel is opgericht; geen onheilige hand kan de vooruitgang van dit werk stuiten; al woeden vervolgingen, spannen benden samen, verzamelen zich legers en viert de laster hoogtij, toch zal Gods waarheid moedig, nobel en onafhankelijk voorwaarts gaan, totdat zij in elk werelddeel is doorgedrongen, elke streek heeft bezocht, elk land heeft overspoeld en in elk oor heeft geklonken, totdat Gods oogmerken zijn bereikt en de grote Jehova zegt dat het werk is volbracht". 

"Ik, de Heer ben gewillig deze dingen

bekend te maken aan alle vlees;

want Ik ben geen aannemer des persoons…"

DC 1:34,35

Afbeelding: Someone in mind

3. Het belang van verslagen

 

"Hoe kan de kerkgeschiedenis een erfdeel worden van ons allen,

of we nu nieuwe leden zijn

of deel uitmaken van generaties in de kerk?"

Marlin K. Jensen

Ik had ook kunnen kiezen voor de titel "Werk aan een beter begrip van het verleden", want daar gaat dit artikel over waar ik nu aandacht aan wil geven. Ik kan dit echter vanwege haar inhoud niet los zien van het belang van verslagen, onze kerkgeschiedenis als ons gezamenlijk erfdeel en het vertellen van je verhaal. Vandaar dat ik gekozen heb voor een deel drie. 

In dit artikel over het verkrijgen van een beter begrip over het verleden wordt onder andere het volgende gezegd: "Als we de kerkgeschiedenis bestuderen, kunnen we de hand van God in het leven van zijn kinderen zien. Soms onthullen die verhalen ook hun menselijke zwakheden en weerspiegelen ze de moeilijkheden die we allemaal door maken in ons streven om Jezus Christus te volgen. Als we met de ingewikkelde aspecten van de kerkgeschiedenis te maken krijgen of dingen over het verleden te weten komen die niet bij onze verwachtingen passen, kan dat ons geloof op de proef stellen. Ieder van ons gaat anders om met nieuwe informatie over de geschiedenis. Een vraag die de ene persoon van streek maakt, kan een ander juist energie geven. We beginnen onze zoektocht naar begrip allemaal met verschillende veronderstellingen, verwachtingen, ervaring en kennis". 

 

"Als we bij onze studie van de geschiedenis de volgende beginselen toepassen kunnen we het verleden duidelijker zien en ervan leren". De beginselen waar men het over heeft in dit artikel zijn deze: 

"Erken de grenzen van onze kennis.

Verwacht verandering.

Plaats dingen in hun context.

Onthoud dat mensen fouten maken.

Pas op voor interpretaties."

Ik ga nu niet in op deze beginselen. Wel kan ik zeggen dat deze beginselen de moeite van het lezen waard zijn als je je begrip van het verleden wil vergroten. Echter wat mij stil deed staan in dit artikel waren deze woorden: "Ieder van ons gaat anders om met nieuwe informatie over de geschiedenis. Een vraag die de ene persoon van streek maakt kan een anders juist energie geven. We beginnen onze zoektocht naar begrip allemaal met verschillende veronderstellingen, verwachtingen, ervaring en kennis".  

"Het leven wordt voorwaarts geleefd"

Gaat dit uiteindelijk ook niet over diversiteit, waar ik in wezen al die tijd over heb geschreven? Want diversiteit gaat over verschillen tussen mensen onderling. In dit geval over hoe verschillend mensen kunnen reageren op een onderwerp als de geschiedenis van de kerk en HOE de kerk is hersteld. Kijkend naar de afgelopen drie jaar kan ik zeggen dat de reacties uiteenlopend waren. En ja, sommige mensen waren inderdaad van streek. Ik hoop dat zij die dat zo hebben ervaren de moeite zullen nemen om stil te staan bij deze beginselen en zich zullen afvragen wat hen nu precies van streek heeft gemaakt.

"maar achterwaarts begrepen."

Søren Kierkegaard

In dit artikel wordt ook gesproken over het feit dat het een ander juist energie kan geven. Ik denk dat deze woorden zeker op mij van toepassing zijn. Al heeft het hier mee bezig zijn ook de nodige energie van mij gevraagd. Echter zat dat meer in het onder woorden brengen van wat ik tegen kwam. Ik ben uiteindelijk meer een reiziger dan een schrijver. Maar door hier, ondanks dat, toch voor te kiezen heb ik een energie gekregen die ik van te voren niet bedacht had dat ik die zou krijgen. Alleen al om die reden wil ik blijven schrijven. Dus laat die wind maar waaien. 

Afbeelding: VVM

2. Het belang van verslagen

"Ziet, er zal onder u een verslag worden bijgehouden."

Leer en Verbonden 21:1

Dit stukje kan eigenlijk niet los gelezen worden van deel één, die ook als thema het belang van verslagen heeft. Omdat ik denk dat het achtergrond geeft aan waarom ik, opnieuw, stil sta bij  afdeling 47 van de Leer en Verbonden. Daarnaast ga ik ook weer in op het artikel van voormalig kerkhistoricus en -griffier Marlin K. Jensen. Dit is vanwege de door mij niet te negeren onderstaande vraag die ik als uitgangspunt heb gebruikt voor dit deel. 

"Hoe kan de kerkgeschiedenis een erfdeel worden van ons allen,

of we nu nieuwe leden zijn

of deel uitmaken van generaties in de kerk?"

Marlin K. Jensen

Ouderling Jensen: "Iemand heeft eens gezegd dat een volk niet grootser kan zijn dan zijn verhalen. De kerkgeschiedenis begint met het boeiende relaas van Joseph Smith en zijn zoektocht naar de ware kerk. Als we Joseph's relaas geloven, maken wij deel uit van een groot aantal gelovigen die hun leven veranderen door het herstelde evangelie aan te nemen. Deze ervaring wordt een uiterst belangrijk onderdeel van ons gezamenlijke kerkelijke erfgoed". Ik ben ook onderdeel van dit gezamenlijke erfgoed. Ik geloof ook in Joseph Smith's zijn relaas. Ik maak ook deel uit van die groep gelovigen. En ja, mijn leven is ook veranderd door het herstelde evangelie. Desondanks ervaar ik een maar, en dat komt door de woorden "dat een volk niet grootser kan zijn dan zijn verhalen". 

In hetzelfde artikel zegt ouderling Jensen ook nog dit: "De relatie tussen kerk- en familiegeschiedenis is het ook waard om eens naar te kijken. Het bestuderen van de een zal meestal leiden tot het bestuderen van de ander. Veel van de mooiste verhalen van de kerk staan in individuele en familiegeschiedenissen en maken deel uit van ons persoonlijke en familie erfgoed". Ik kan ervan getuigen dat het bestuderen van de een inderdaad leidt tot het bestuderen van de ander. Zo is het bij mij ook gegaan. Echter hoe zit het met mijn verhaal? Hoe zit het met mijn kerk- en familiegeschiedenis? En in hoeverre kan ik dit loskoppelen van ons gezamenlijk erfdeel?

Ik werd namelijk niet zo gek lang geleden geconfronteerd met de woorden dat ik deze periode moest laten rusten, en vooral niet achterom moest kijken. Maar hoe kan ik dit, wat een onderdeel is van mijn eigen verhaal en mijn kerk- en familiegeschiedenis, laten rusten. Was juist één van de nevendoelen van het bijhouden van verslagen niet om "ernaar streven te getuigen van de fundamentele waarheden van de herstelling, en die te verdedigen". Hoe kan je werkelijk getuigen van de herstelling als je niet op de hoogte bent van HOE de kerk is hersteld? Kun je spreken van een gezamenlijk erfdeel als je dit gezamenlijke verleden moet vergeten? En hoe zit het met de doorwerking van het verleden in het heden waar ik onlangs nog een voorbeeld van heb gegeven?

Iemand die het belang van het vertellen van verhalen prachtig verwoord is voor mij W. Paul Reeve. Dit heeft hij er onder andere over gezegd: 

• De verhalen die we vertellen, vooral die welke de eerdere beperkingen blijven rechtvaardigen zijn belangrijk omdat ze, Reeve citeert nu president Gordon B. Hinckley, arrogant veronderstellen dat een witte man in aanmerking kwam voor het priesterschap, terwijl hij die een rechtschapen leven leidt maar een andere huidskleur heeft daar niet voor in aanmerking kwam.
• De verhalen die we vertellen zijn belangrijk, want huidskleur is geen vloek, en is dat ook nooit geweest. Als we anders beweren, houden we witte suprematie in stand. 
• De verhalen die we vertellen zijn belangrijk omdat we racisme in stand houden wanneer we een valse raciale geschiedenis in stand houden. 
• De verhalen die we vertellen zijn belangrijk omdat bewijs ertoe doet. In plaats van  suggereren dat de raciale tempelbeperkingen vanaf het begin van kracht waren. Dat is argumenteren tegen onweerlegbaar bewijs van het tegendeel. 
• De verhalen die we vertellen zijn belangrijk omdat beweren dat de raciale priesterschaps- en tempelbeperking begon met een openbaring simpelweg onjuist is.

Toen ik voor het eerst mijn verhaal deelde, nu twee jaar geleden, schreef ik dat ik hoopte dat ik nog een heleboel pagina's aan mijn verhaal zou kunnen toevoegen. En schreef ik dat ik aan het begin stond van deze reis. Ondertussen, wat ik ook zie als een onderdeel van mijn verhaal, heb ik het Nieuwe Testament en het Boek van Mormon bezocht. Dit jaar reis ik door de Leer en Verbonden. En zo, ongemerkt, voeg ik niet alleen steeds meer pagina's toe aan mijn eigen verhaal maar is het ondertussen ook een verslag op zich geworden. 

"Het is moeilijk, zo niet onmogelijk,

om te onthouden wie je bent,

totdat je weet wie je bent".

Kyle S. McKay, huidige kerkhistoricus en -griffier

W. Paul Reeve: Making sense of the Church's history on race

1. Het belang van verslagen

"Ziet, er zal onder u een verslag worden bijgehouden."

Leer en Verbonden 21:1

Mijn reis door de Leer en Verbonden brengt mij op heel bijzondere plekken, zoals onlangs met Leer en Verbonden 47. Deze afdeling gaat over John Whitmer die gevraagd wordt om Oliver Cowdery als kerkhistoricus en -griffier te vervangen. In een les die ging over dit hoofdstuk werd deze vraag gesteld: "Waarom is het volgens u belangrijk dat iemand de geschiedenis van de kerk schrijft?" Deze vraag maakte dat ik moest denken aan het belang van verslagen, maar ook aan mijn blog. Had ik wat ik nu schrijf over ras en het priesterschap ooit kunnen schrijven zonder deze verslagen? Zonder deze kennis van het verleden? 

In het verleden heb ik een stukje geschreven over de openbaring op het priesterschap en laat ik zien hoe deze openbaring eerst - wat ik nu het blaadje noem - in onze Schriften stond en hoe hij nu in onze Schriften staat - de wortel. Ik wil niet afdoen aan de vreugde en de dankbaarheid van het blaadje. 

Blaadje

Wat ik probeer te doen is te laten zien hoe belangrijk verslagen zijn. Want, als die verslagen er niet zouden zijn geweest, zouden wij dan hebben geweten HOE de Heer zijn kerk heeft hersteld? Want het is in de opschrift van de wortel-openbaring dat wij lezen "In de tijd van Joseph Smith is een klein aantal zwarte mannelijke leden van de kerk tot het priesterschap geordend". 

Wortel

Een prachtig voorbeeld van zo'n zwarte priesterschapdrager uit de dagen van Joseph Smith is Elijah Able die in 1836 tot het Melchizedekse priesterschap werd geordend. In een artikel van de kerk over Elijah Able staat deze opmerking: "Begin twintigste eeuw raakte Able's status als zwarte priesterschapsdrager grotendeels in vergetelheid. Historici herontdekten later het verhaal van Able's ordening tot het priesterschap, zijn geloof in het herstelde evangelie en zijn werk als vroege zendeling". 

Als historici Able's verhaal niet hadden herontdekt, of degenen uit het verleden deze verslagen niet hadden bijgehouden, hadden wij dan geweten wat we nu weten? Dit heeft Marlin K. Jensen, voormalig kerkhistoricus en -griffier erover gezegd: "De kerkhistoricus en -griffier kan een gezaghebbende stem laten horen in historische aangelegenheden. Er zijn altijd historische vraagstukken en soms zelfs historische strijdpunten. Het is nuttig om iemand te hebben tot wie men zich kan wenden voor een betrouwbaar antwoord". 

Ook zegt Jensen dat "het primaire doel van de kerkgeschiedenis is de kerkleden te helpen om hun geloof in Jezus Christus te sterken en zich aan hun heilige verbonden te houden". Is het niet bijzonder dat Jensen het belang van verslagen combineert met het sterken van geloof in Jezus Christus? "Bij het bereiken van dat doel, ik citeer opnieuw Jensen, laten we ons leiden door drie voornaamste overwegingen". Ik denk niet dat ik aandacht zal geven aan deze drie punten. En als ik één zou moeten kiezen dan deze: "Ten eerste streven we ernaar te getuigen van de fundamentele waarheden van de herstelling, en die te verdedigen". Hij stelt echter ook een vraag, en die vraag kan ik absoluut niet links laten liggen. Dus dat wordt mijn volgende stopplaats. Ik hoop jullie daar te zien. 

Foto: Pixabay

Leer en Verbonden 46

Vorig jaar maart deelde ik op mijn blog een toespraak van Tracy Browning die ging over een inclusieve kerk. In deze toespraak zegt zij dat "Gods liefde voor zijn kinderen niet selectief is maar juist allesomvattend en dat Hij iedereen kent en koestert". Tussen het door haar opgesomde rijtje van worstelingen stond deze "De jonge zwarte broeder die zich opgelaten voelt als in de klas misvattingen over ras en het priesterschap worden besproken". Ik zou mij vroeger ook zo hebben gevoeld, maar nu denk ik "benoem het maar, zet de bijl er maar in". 

Dit bord hangt bij de voordeur van onze kerk. Op dit bord staat, behalve de naam van de kerk, ook dat bezoekers welkom zijn. Op dit moment zijn wij in de zondagschool bezig met Leer en Verbonden 46. Eén van de eerste verzen van deze afdeling gaat hierover. Exact wordt er gezegd dat "waarheidszoekers niet van de avondmaalsdienst mogen worden uitgesloten". Dat wil niet zeggen dat zij de gelegenheid krijgen om ons van de kansel toe te spreken. Behalve als zij daartoe uitgenodigd worden. Daarom vond ik het ook zo bijzonder om te lezen dat NAACP president Derrick Johnson, die een niet-lid is, de gelegenheid kreeg om leden van de kerk toe te spreken tijdens een eredienst in onze kerk. En dat ouderling Rasband, één van onze apostelen, nadat Johnson zijn boodschap had gegeven, tegen hem zei dat hij altijd welkom was om te komen prediken. Wat voor mij meer aanvoelde dan dat 'bezoekers welkom' zijn. Zeker ook omdat in het verleden "onze relatie met de NAACP roerig was". 

Kijkend naar het woord "waarheidszoekers" kan ik niet heen om de vraag in hoeverre wij dat zijn. Zeker als het gaat om inclusiviteit en dit roerige verleden. Niet alleen dat, zijn wij ook die waarheidszoekende bruggenbouwers die, zoals aan ons leden gevraagd is, racisme uit te bannen, wat, zoals ik dat zie, verder gaat dan de blaadjes schoonvegen. Ik denk dat wat ik hiermee bedoel ik het beste kan uitleggen aan de hand van een voorbeeld. 

Mijn moeder was onlangs in gesprek met een medelid van de kerk die nog dacht dat de oorspronkelijke restrictie kwam door de vloek op Kaïn en Cham. Eigenlijk heeft ze gelijk, alleen helaas op een andere manier. Want hoe kunnen we de restrictie hier niet los van zien? Probleem is echter dat men wel weet heeft van de restrictie, maar niet van de periode er voor, dus HOE de Heer zijn kerk door middel van Joseph Smith heeft hersteld. Dit denken van haar is voor mij een wortel die niet hoort in het allesomvattende en beschermende bladerdak van Gods boom die er voor iedereen is. 

Laten we eens kijken wat de kerk zelf over deze vloek van Kaïn en Cham heeft gezegd: "Net als andere groepen christenen in die tijd beschouwden veel witte heiligen zwarte mensen echter ten onrechte als minderwaardig, in de veronderstelling dat een zwarte huid het gevolg was van Gods vloek over de Bijbelse figuren Kaïn en Cham. Sommige begonnen zelfs de valse gedachte te onderwijzen dat een zwarte huid bewijs was van iemands onrechtvaardige daden in het voorsterfelijk leven. Brigham Young deelde enkele van deze opvattingen". Dat laatste, dat van het voorbestaan, dacht Brigham Young zeker niet. Maar als het gaat om de vloek van Kaïn en Cham was hij, net als vele anderen, een kind van zijn tijd en "geloofde hij, zoals de meeste mensen in het noorden, dat zwarte mensen geschikt waren voor dienstbaarheid". "Ideeën, zoals we kunnen lezen in de evangelieverhandeling Ras en het priesterschap, die waren gebruikt om de legalisatie van zwarte herendienst in het Territorium Utah te propageren". 

Wat betreft het hand in hand gaan van de restrictie en de bovenstaande vloeken, daarover heeft de kerk gezegd dat "president Brigham Young in 1852 verklaarde dat zwarte mannen van Afrikaanse afkomst niet langer tot priesters geordend konden worden en dat toen hij de beperking uitlegde, Brigham Young een wijdverbreid maar onjuist idee echode dat God mensen van zwarte Afrikaanse afkomst had vervloekt". 

Ook uitverkorenen kunnen door anderen in hun denken en doen worden beïnvloed, wat niet bedoeld is als kritiek, maar als iets om van te leren. Ouderling Ahmad S. Corbitt legt dit heel mooi uit. Zodat "wij leren wijzer te zijn dan zij zijn geweest, "opdat wij niet door boze leerstellingen van mensen zullen worden misleid; want sommige zijn van mensen. Daarom wees op uw hoede opdat u niet wordt misleid", zoals we ook kunnen lezen in Leer en Verbonden 46.

5. Bruggen van raciaal begrip

 

Eigenlijk had ik dit stukje 4A moeten noemen in plaats van vijf. Omdat ik opnieuw stil wil staan bij de toespraak 'Laat God zegevieren' van president Nelson. In deze toespraak zegt hij onder andere dat wij allemaal een kind van God zijn en dat wat Hem betreft we allemaal gelijk zijn, en dat onze status voor God niet door de kleur van onze huid wordt bepaald. Om vervolgens dit te zeggen: "Het bedroeft mij zeer dat onze zwarte broeders en zusters over de hele wereld door racisme en vooroordeel zo veel ellende te verduren hebben. Ik roep vandaag onze leden overal op om het goede voorbeeld te geven en zich te ontdoen van elke houding die door vooroordelen wordt ingegeven". 

W. Paul Reeve, schrijver van het boekje Let's talk about Race and priesthood zei het volgende over deze oproep aan ons leden van de kerk: "President Nelson heeft ons opgeroepen tot actie. Het is een proces van zelfreflectie, eerlijkheid, berouw en de bereidheid om afstand te doen van eerdere rechtvaardigingen die ertoe leiden dat we onze zwarte broeders en zusters als vervloekt zagen en minderwaardig behandelden. Gewapend met begrip van het verleden wordt ieder van ons nu verantwoordelijk voor onze houding en daden in het heden, en fungeren we als agent voor de toekomst. Het is naar mijn mening veel nuttiger om te leren van onze collectieve geschiedenis in plaats van deze te verdedigen of te ontkennen". 

Reeve zegt zelfs ergens dat je racisme alleen kunt uitroeien als je de wortels aanpakt, wat mij deed denken aan deze woorden van ouderling Oaks: "Iemand die zondigt is als een boom die gemakkelijk buigt in de wind. Op een winderige en regenachtige dag buigt de boom zo ver dat de bladeren de grond raken en besmeurd worden met modder, ofwel zonde. Als we ons slechts richten op de bladeren, zal de zwakheid in de boom, waardoor die doorboog en de bladeren bevuilde, blijven bestaan. Pas als de boom sterker is geworden, zal herhaling tot het verleden horen".

Vandaar ook dat Reeve zegt dat het veel nuttiger is om te leren van onze collectieve geschiedenis, dan deze te verdedigen of te ontkennen. Benoemen dus, wat ik eens hoorde tijdens een herdenking. Wat voor mij alles te maken heeft met onder ogen zien HOE de kerk is hersteld, HOE de kerk nu is, en wat Bruce R. McConkie zei over de tussenliggende periode, namelijk dit: "Vergeet alles wat ik heb gezegd, of wat president Brigham Young of president George Q. Cannon of wie dan ook in het verleden heeft gezegd dat in strijd is met de huidige openbaring. We spraken met een beperkt begrip en zonder het licht en de kennis die nu zijn gekomen". Wat inhoudt afstand doen van het speculatieve onderwijs dat hieruit voortvloeide. 

Ik weet hoe het was en al dit schrijven is een onderdeel van mijn verhaal. Desondanks, of misschien daardoor, geniet ik volop van deze reis. En maak ik jullie ondertussen deelgenoot van wat ik onderweg zoal tegenkom. Zoals de samenwerking tussen de NAACP en de kerk, de evangelieverhandeling Ras en het priesterschap en alle andere artikelen die de kerk ondertussen over dit onderwerp heeft gepubliceerd. Aanpassingen in de voetnoten en kopjes van de Schriften, en niet te vergeten de proclamatie die gaat over de nieuwtestamentische kerk hersteld en haar openingszin "dat God zijn kinderen in alle landen van de wereld lief heeft". Ondanks deze kennis wil dit niet zeggen dat we er in de kerk al zijn. De kerk zelf zegt dat het aanpakken van racisme een proces van de lange adem is. Maar begint niet elke reis met een enkele stap?

"For every thousand hacking at the leaves of evil

there is one striking at the root."

Henry David Thoreau 

Afbeeldingen: Pixabay

4. Bruggen van raciaal begrip

 

In 2020, tijdens de algemene conferentie van oktober, zei president Russell M. Nelson het volgende in zijn toespraak Laat God zegevieren: "Het evangelienet waarmee het verstrooide Israel wordt vergaderd, is groot. Er is ruimte voor ieder die het evangelie van Jezus Christus volledig wil aanvaarden. Iedere bekeerling wordt een van Gods verbondskinderen, hetzij door geboorte, hetzij door adoptie. Ieder wordt erfgenaam van alles wat God de trouwe kinderen Israëls beloofd heeft! Ieder van ons heeft goddelijk potentieel omdat ieder een kind van God is. We zijn wat Hem betreft allemaal gelijk. De implicaties van deze waarheid zijn enorm. Broeders en zusters, luister alstublieft goed naar wat ik nu ga zeggen. God heeft het ene ras niet meer lief dan het andere. Zijn leer is in dit opzicht helder. Hij nodigt allen uit om tot Hem komen, zwarte en witte, geknechte en vrije, man en vrouw. Ik verzeker u dat uw status voor God niet door uw huidskleur wordt bepaald". 

Deze woorden zijn op zichzelf al duidelijk genoeg. Maar als je weet dat de kerk in 2018 samen met de NAACP een gezamenlijke oproep heeft gedaan voor meer beleefdheid, raciale en etnische harmonie en wederzijds respect, dan geeft dat een extra lading aan deze woorden. Zeker ook als je weet dat het niet bij woorden is gebleven. 

Voor de avondmaalsdienst

De kerk en de NAACP hebben, zoals president Nelson zelf zei, een bewogen verleden achter de rug. Wat bijzonder aan deze samenwerking is dat zij dit verleden achter zich hebben kunnen laten. Dusdanig zelfs dat het er uiteindelijk ook toe leidde dat Derrick Johnson, president van de NAACP, tijdens een zondagse eredienst, de kerkleden vanaf de kansel toe sprak. Wie had dat ooit gedacht. Over de waarheid van implicaties gesproken. 

Tijdens de avondmaalsdienst