De tweede persoon uit dit boek is ouderling Ahmad S. Corbitt. Ouderling Corbitt is vorig jaar april ondersteunt als een zeventiger in De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Alle vier personen in dit boek vervullen trouwens leidinggevende posities in de kerk. Behalve dat ze dat gemeen hebben, hebben ze ook gemeen dat ze, ooit, vroeg of laat, voor hun doop of na hun doop, geconfronteerd werden met de restrictie op het priesterschap. Die ervaringen hebben ze gebundeld in dit boek. Dat heeft geleid tot vier prachtige, en zeker ook vier verschillende verhalen.
Ouderling Corbitt werd lid van de kerk na deze restrictie. Over deze periode van toen ze lid werden van de Kerk zei Corbitt dat hij "terugkijkend versteld staat van de minimale impact die het voormalige priesterschapsverbod had op hun beslissing om lid te worden van de Kerk. Zijn moeder en hij wisten van het verbod en sommige leden probeerden uitleg te geven voordat ze werden gedoopt. Ondanks hun eigen raciaal verleden weerhield het hun niet om het herstelde evangelie te accepteren en te omarmen. Hun spirituele en sociale ervaring tijdens het leren over de Kerk en de getuigenissen die voortkwamen uit deze ervaringen waren zodanig dat ouderling Corbitt niet kan herinneren dat ras een groot probleem was. Ook al was zijn gemeente van Heiligen der Laatste Dagen overwegend wit."
"Vreemd echter", zegt ouderling Corbitt, in de voetnoot naar aanleiding van bovenstaande opmerking, "herinner ik me niet het moment waarop ik hoorde over de priesterschapsbeperking. Tijdens het schrijven echter hoorde hij van een goede vriend dat hij ten tijde van zijn doop veel moeilijke vragen stelde over de priesterschaprestrictie. Ouderling Corbitt's eigen eerste herinnering gaat terug naar toen hij op zending was. Hij sprak toen een zwarte man die zich afvroeg hoe hij, Corbitt, een Mormoon kon zijn. Dus, zo schrijft ouderling Corbitt, hoewel ik me niet herinner dat ik in het begin van mijn lid zijn worstelde met de restrictie, was het een uitdaging om anderen te helpen om te gaan met deze beperking, zodat ze de diepe en zoete vruchten van het herstelde evangelie zouden kunnen ervaren." Wat je ook terug ziet in zijn essay.
"Ik denk, zegt ouderling Corbitt, dat het voor veel zwarte mensen die zich aansluiten bij of onderzoek doen naar De Kerk Van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen vanzelfsprekend is om te kijken naar het priesterschapsverbod. We moeten echter altijd onthouden dat het middelpunt van ons leven en daarom de focus van onze studie altijd Jezus Christus en zijn leer moet zijn. Geen enkele studie van de priesterschap beperking zal ons redden van de dood en ons in staat stellen om terug te keren naar God om te genieten van het eeuwige leven met onze familie. Alleen de leer van Christus kan ons helpen deze eeuwige doelen te bereiken. En, naar mijn observatie en ervaring, als we ons richten op het eerste en het laatste verwaarlozen, zullen we struikelen." Ik ben groot gebracht met de restrictie op het priesterschap en bepaalde "leer" daar om heen. En ja, ik heb dat ook zo ervaren dat ik op een gegeven moment niet meer om het priesterschapsverbod heen kon. Maar niet om inzicht te verkrijgen in de "leer" daar ik jaren geleden al wist dat er geen waarheid in school. Met dit verschil dat ik toen niet de woorden had om aan dit weten gestalte te geven. Nu echter, door middel van anderen, wel.
Ouderling Corbitt's woorden "als we ons richten op het eerste en het laatste verwaarlozen anders zullen we struikelen", zie ik toch wel als de rode draad van Corbitt's verhaal. Desondanks, of misschien juist vanwege dat Christus en zijn leer centraal hoort te staan heeft Ahmad Corbitt een persoonlijk essay geschreven over Ras en het priesterschap. Hieronder vind je het eerste deel. Ondanks de grote overlap van zijn essay met zijn verhaal in het boek, geef ik er de voorkeur aan om deel voor deel aandacht te geven aan zijn essay in combinatie met zijn boek. Wat alles te maken heeft met, ik haal nu Marcus Martins aan, "dat de openbaring uit 1978 niet alleen gaat over zwarten die het priesterschap ontvangen, maar eerder over een bevestiging van Bijbelse principes dat iedereen voor God gelijk is." En zo loopt, opnieuw, het ene verhaal over in het andere verhaal. Wil je zijn essay in één keer lezen kijk dan op History Church. Onderaan elk deel vind je een link naar de andere delen.
