Voor mij is de rode draad van ouderling Ahmad Corbitt's verhaal, zowel in het boek als in zijn essay dat we "altijd moeten onthouden dat het middelpunt van ons leven en daarom de focus van onze studie altijd Jezus Christus en zijn leer moet zijn". Deze focus, "het omarmen van het evangelie van Jezus Christus, zei ouderling Corbitt, gaf hem de kracht en gemoedsrust om voorbij te gaan aan de vooroordelen waar hij mee werd geconfronteerd."
"Naarmate mijn focus, zegt ouderling Corbitt in zijn essay, op de verzoening van de Heiland toenam, werd de visie van de verenigde menselijke familie van hemelse Vader duidelijker. Dienovereenkomstig verminderde het priesterschapsverbod en de bijzonderheden ervan voor mij in belang. Ik zag dat dit ook waar was voor andere Heiligen der Laatste dagen die worstelden met het verbod. Hoewel ze profiteerden van betrouwbare, openhartige en goed beredeneerde discussies over het priesterschapsverbod, zoals de door de kerk uitgegeven verklaring over Ras en het priesterschap (2013), werden ze bekeerd tot het herstelde evangelie van Jezus Christus - en bleven in zijn Kerk - alleen dan wanneer ze een persoonlijk getuigenis en begrip verkregen van Zijn verzoening en het Plan van Heil in hun leven toepasten. In mijn geval zorgde deze leer ervoor dat mijn identiteitsgevoel zich vergrootte. Het katapulteerde mijn identiteit als kind van God, een discipel van Christus, een bedienaar van het evangelie, en een broeder in de menselijke familie ver boven de meest sociaal diepgewortelde aspecten van mijn zwarte identiteit, ondanks mijn intense raciale ervaringen."
Vaak hoor ik dat we ons moeten focussen op Jezus Christus. Mooi vind ik dat Corbitt het focussen op Jezus Christus combineert met de woorden zijn leer. Dat Christus en zijn leer centraal in ons leven behoren te staan, wat neerkomt op het toepassen ervan in je leven. Ik kwam echter een opmerking tegen die het net even anders verwoordt: "De leer van Christus geeft ons toegang tot de geestelijke macht die ons uit onze huidige geestelijke toestand verheft naar een toestand waarin we zoals de Heiland vervolmaakt kunnen worden". Door de leer van Christus zo te verwoorden, krijgt het woord leer opeens een geheel andere betekenis. Het gevoel overstijgt als het ware de kennis, omdat de leer van Christus bovenal een verheffende macht is die er voor zorgt dat we boven onze aardse omstandigheden kunnen uitstijgen en, als het gaat om het katapulterende identiteitsgevoel waar ouderling Corbitt het over heeft, het ons laat zien wie we zijn en wie we kunnen worden. Dat we een geliefd kind van God zijn, die vervolmaakt kan worden in en door Zijn zoon, Jezus Christus.
Gaining perspective through the atonement of Jesus Christ
Afbeelding: Pixabay
