zondag 20 november 2011

Zuid-Limburg

Een paar weken terug, zijn manlief en ik, er een weekendje tussen uit geweest.
We hadden prachtig mooi weer. En dat eind oktober, begin november.
Uiteraard werd er ook gewandeld.


Zomaar ergens aan het begin van een wandeling.


 De Geul.
Je zou het niet geloven, maar dit is het snelst stromende riviertje van Nederland, althans volgens het infobord aldaar. 


Het gebeurde regelmatig dat we tijdens onze wandelingen dwars door een veld moesten gaan, waar de koeien gewoon in het veld lagen te grazen. Zei nog tegen manlief, waarschijnlijk uiteindelijk meer om mezelf gerust te stellen, dat hij zich geen zorgen hoefde te maken om loslopende stieren. Want dit was per slot van rekening een wandelgebied, en met stieren weet je het maar nooit. Doordat we onderweg een paaltje hadden gemist kwamen we op de weg terug weer langs dezelfde koeien. Dit keer stonden ze op ons pad, dat uitgesleten was door wandelaars. Terwijl wij ze naast het pad al pratend voorbijgingen, zij totaal niet door ons van de wijs gebracht, had ik opeens oogcontact met een koe. Deze koe was mij in eerste instantie niet opgevallen, omdat ze netjes achterelkaar op het pad stonden, en een koe is een koe niet waar. Tot het moment onze ogen elkaar toevalligerwijs kruisten, omdat ik op dat moment opzij keek. Wat mij toen opviel was dat deze koe een totaal andere kop had dan de voorgaande koeien. Er kroop een akelig gevoel in mijn maag omhoog. Gauw keek ik de koe tussen de poten, en zag wat ik hoopte niet te zien. Een stier! Misschien zijn er ook aardige stieren en was dit er één van, want anders zou hij toch niet zo rustig tussen de dames staan in een wandelgebied staan, maar als ik een staart had gehad...

Zomaar een vergezicht.



Dit watertje konden we niet weerstaan.



Zijn ze niet prachtig.
Als was de behoefte om opnieuw door een veld met koeien te gaan niet echt groot.
Wat je niet ziet op deze foto, maar tussen ons bevind zich wel een veilig hek. 
Dat maakte dat ik er bovenop kon zitten. Met mijn camera wel te verstaan.  Wat zij zo te zien wel interessant vonden
    


Is het niet fantastisch om door zoiets te lopen.
Je waant je ver van de bewoonde wereld.



Op een gegeven moment liepen we een dorpje in en zagen we een bord met routes. Voor de aardigheid keken we even waar we waren om tot de ontdekking te komen dat we totaal op de verkeerde route zaten. In plaats dat we op onze blauwe route rond Mechelen zaten, zaten we op een blauwe route Epen.

Ook dit is Nederland


Op een gegeven moment kwamen we op een stuk dat we al gelopen hadden.
Alles wat we vanaf dat punt hoefden te doen was de weg die we heen hadden gelopen, opnieuw, maar dan terug te lopen. 
We kwamen er toen achter dat we dit paaltje hadden gemist. In plaats dat we dus linksaf zijn gegaan, gingen wij rechtdoor.

Hier zijn we dus rechtdoor gegaan.
Op zich had dat niet tot problemen hoeven te leiden als de route waarop we terecht waren gekomen niet blauw was geweest, maar een andere kleur had gehad. Dan hadden we geweten dat we verkeerd zaten en waren we terug gegaan. Maar omdat deze route ook blauw was, dachten wij dat we goed zaten. En zo kon het gebeuren dat we ongemerkt van de ene blauwe route, die van rond Mechelen, overstapten op andere blauwe route, die van rond Epen. Het enige voordeel van al deze routes is dat ze rondgaan. Je komt altijd weer uit waar je begonnen bent.  


Nog meer landschappen,


koeien,


en vergezichten.


Ook nog even een voet over de grens gestoken.



Zomaar een paadje op onze route.

Zomaar opeens een bushokje
in het midden van 'niets'.


Na een bushokje in het 'niets' kun je alles verwachten.



 Overal in dit gebied vind je tekenen van het Christen zijn.


Jammer dat de foto afbreuk doet aan de schoonheid van de kleuren van de herfst


Opvallend dit groen na al de kleuren van de herfst die we onderweg hebben gezien.



Kwamen net voorbij op het moment dat een herder met zijn hond,
 een gebied voor zijn schapen aan het afbakenen was.
Het was fascinerend om te zien was hoe de hond te werk ging.


Snijd in gedachten het kleine bruine boompje weg.


Aanrader:
Wok Restaurant Parkstad, Roda JC-Ring te Kerkrade.
We gaan daar zeker weer eten als we in de buurt zijn.