Tot mijn verbazing is men in Engeland, waar abortus gelegaliseerd is, in rep en roer. Uit onderzoek komt namelijk naar voren, en dit blijkt wijdverbreid te gebeuren, dat men abortussen pleegt omdat het kind het verkeerde geslacht heeft. Men is dit gaan onderzoeken door middel van iemand die undercover ging.
Over één van deze bezoeken wordt het volgende geschreven: "De behandelende arts vraagt de zwangere vrouw waarom ze de zwangerschap wil beëindigen. Zij zegt dan: Mijn partner en ik zijn naar Frankrijk geweest voor een bloedtest en daarom weten we dat het een meisje is. We hebben al een dochtertje en we willen niet nog een meisje." En dan zegt de arts in de abortuskliniek het volgende, wat in mijn ogen zo ontzettend ongerijmd is: "Het is niet eerlijk". Wanneer ik zo iets lees dan vraag ik me af: Wat is er niet eerlijk?' Omdat er in dit geval sprake is van een abortus puur op basis van geslacht? Deze arts werkt in een gelegaliseerde kliniek, pleegt zelf jaarlijks weet niet hoeveel abortussen, en nu er sprake is van een abortus vanwege een niet gewenst geslacht zegt hij dat het niet eerlijk is. Om vervolgens wel een valse verklaring af te geven tot een abortus.
Volgens 'Woman on Waves' worden er wereldwijd jaarlijks 42 miljoen abortussen gepleegd. Dus deze abortussen zijn wel eerlijk? Omdat het in deze gevallen niet gaat om geslacht? Is de keuze om een abortus te plegen puur op basis van het geslacht, wat nu nog illegaal is, niet gewoon het gevolg van het 'Baas in eigen buik' zijn? Dus vanwaar die ophef? Het uitgangspunt toen en nu, was en is toch dat vrouwen zelf beslissen over hun eigen seksualiteit, zwangerschap, het al dan niet 'nemen' van kinderen, het plegen van een abortus, met nu in het verlengde er van, om te kiezen voor een jongen of een meisje. Abortus wordt toch gezien als het basisrecht van elke vrouw? Waaronder het recht om zelf te beslissen over haar eigen lichaam? Gezien in dat licht, heeft niet iedere vrouw dan, ongeacht haar etnische achtergrond, zo haar eigen redenen om een abortus te plegen?
Denk nu niet dat ik voor abortus ben. Ik wil hiermee alleen maar aangeven dat ik deze ophef niet begrijp. Wanneer je een stok aan de ene kant optilt, gaat de andere kant mee omhoog. Had men dan iets anders verwacht? Hierbij een artikel die als titel heeft dat Abortus: een aanslag op de weerlozen is. Ik denk dat de titel op zich al genoeg zegt. Al komt, aan de andere kant, in dit artikel ook duidelijk naar voren "dat abortus voorzichtig benaderd moet worden, en dat het probleem van het aantal abortussen zich niet oplost door mensen te veroordelen en te beschuldigen. Het is niet aan ons om over een schip te oordelen zonder dat je weet hoe ver de reis is en welke stormen je tegenkomt. En dat er wel degelijk gerechtvaardigde redenen kunnen zijn dat men tot een dergelijke beslissing komt zoals de zorg om de gezondheid van de moeder of een zwangerschap als gevolg van verkrachting en incest", maar gezien het aantal abortussen die er jaarlijks plaatsvinden, in Nederland alleen al 33.000, zijn deze situaties eerder uitzonderingen dan regel.
Zegt het aantal abortussen uiteindelijk ook niet iets over de samenleving waarin wij leven? Men heeft het de laatste tijd veel over de verharding van de maatschappij. Kan het zo zijn, doordat we zo op gaan in onze eigen individualiteit en de maakbaarheid daarvan, dat we nu oogsten wat we al die jaren hebben gezaaid? Want hoe kunnen we verwachten veilig te zijn, als een ongeboren kind dat al niet is in de schoot van zijn eigen moeder?
