Loop nu zelfs rond met twee stappentellers.
Hoe gek kun je zijn.
Maar ik vertrouwde toch niet helemaal de uitkomst van mijn eerste stappenteller.
De tweede stappenteller is een stukje, eigenlijk meer dan, enthousiast.
Zelfs als ik achter de potten en pannen in de keuken sta te scharrelen, turft hij er lustig op los.
Probeer nu tussen deze twee een bevredigend midden te vinden.
Het vinden van een middenweg doet me trouwens denken aan wat ik onlangs las in de Liahona.
Staat zo op het oog los van hoeveel stappen ik op een dag verzet.
Maar aan de andere kant, beide hebben juist ook weer alles te maken met hoe ik mijn vrouw-zijn invul.
"Als onzelfzuchtigheid betekent dat een vrouw haar eigen identiteit en persoonlijke groei moet opgeven, dan wordt onzelfzuchtigheid verkeerd begrepen.
Maar het tegenwoordige feministische model, waarin de vrouw in zeer grote mate onafhankelijk van haar gezin functioneert, slaat te ver door.
Een verstandiger kijk op de zaak is dat man en vrouw onderling afhankelijk zijn van elkaar.
De critici die moeders van afhankelijk naar onafhankelijk hebben verschoven, hebben het gematigde midden van onderlinge afhankelijkheid overgeslagen.
Zij die moeders van onzelfzuchtigheid naar zelfzucht hebben verschoven, hebben het gematigde midden overgeslagen, waarin een vrouw er zelf voor kiest om te dienen en zo tot persoonlijke groei komt.
Deze excessen zorgden ervoor dat de discussie over de waarde van het moederschap er, ironisch genoeg, toe heeft geleid dat het grote publiek moeders, maar ook vrouwen in het algemeen, niet meer serieus neemt."
Uitspraak: Bruce C Hafen:
‘Motherhood and the Moral Influence of Women’.
Toespraak gehouden in het Wereldcongres over het gezin II, Genève, Plenaire vergadering IV, 16 november 1999, http://worldcongress. org/wcf2_spkrs/wcf2_hafen.htm
Afbeelding: photl.com
