Vandaag wil ik stilstaan bij het derde deel van ouderling Ahmad Corbitt's essay over ras en het priesterschap die in het teken staat van het Boek van Mormon. En niet, zoals ik de afgelopen tijd heb gedaan, met name aandacht geven aan het boek Stay Thou Nearby, waar ik de afgelopen tijd stukjes uit heb gedeeld in het licht van 'Vertel je verhaal'.
Het is niet zo dat ouderling Corbitt in het boek niet stil staat bij de Schriften. Integendeel. Hij geeft zelf aan dat met name de Parel van Grote Waarde en het Boek van Mormon voor hem van belang zijn geweest. Het werd het hem daardoor duidelijk, zoals hij zelf zegt, "dat de verzoening van de Heiland de krachtigste bron van goddelijke macht en vrede is voor iedereen die worstelt met iets dat verband houdt met het herstelde evangelie of de kerk die het bedient." Doordat zijn "focus op de verzoening van de Heiland groter werd, werd zijn visie van de verenigde menselijke familie van onze hemelse Vader duidelijker." Vanuit die gedachte, dat we allemaal kinderen van één Vader zijn, schreef hij dit deel dat gaat over "de rol van het Boek van Mormon bij het verenigen van de familie van onze hemelse Vader." Hij gaat zelfs zo ver dat hij zegt "dat het Boek van Mormon het meest raciaal en etnisch verenigde boek ter wereld is." Lees zelf maar waarom.
The Role of the Book of Mormon in Unifying Our Heavenly Father's Family
Hij verwerpt niemand die tot Hem komt,
zwarte en witte, geknechte en vrije, man en vrouw;
en Hij is de heidenen indachtig;
en allen zijn voor God gelijk,
zowel de Joden als de andere volken.
2 Nephi 26:33
Over de laatste regel "zowel de Joden als de andere volken" zegt ouderling Corbitt dit: "De verwijzing naar Jood en heiden omvat de hele wereld, inclusief alle rassen en etnische groepen. Moroni's verklaring weerspiegelt de woorden van andere profeten uit het Boek van Mormon die herhaaldelijk spraken over de verstrooiing en vergadering van Israel onder alle natiën, en het tot Christus brengen van zowel joden als niet-joden. De Heiland zelf onderwees deze waarheden aan de volken van het Boek van Mormon." De uitleg die ouderling Corbitt geeft over de laatste regel kan ik niet los zien van de tweede regel waarin gesproken wordt over "zwarte en witte", aangepast door mij overgenomen. Dit gaat ook over inclusiviteit, over dat niemand verworpen wordt of is. In zijn toespraak Alle mensen overal zegt ouderling Oaks dat "in het Boek van Mormon steeds herhaald wordt dat het evangelie van Jezus Christus universeel is in zijn belofte en uitwerking - dat die zich uitstrekken tot allen die ooit op aarde hebben geleefd, en dat wanneer het gaat om zwart en wit, dat dit alle rassen betekent." Ouderling M. Russell Ballard zei het zo: "Het is van wezenlijk belang dat wij begrijpen dat onze Hemelse Vader een weg heeft bereid voor al zijn zoons en dochters om toegang te hebben tot de zegeningen en de macht van herpriesterschap. In Gods plan voor zijn geestkinderen staat zijn eigen verklaring centraal: Dit is mijn werk en mijn heerlijkheid; de onsterfelijkheid en het eeuwige leven van de mens tot stand te brengen, Mozes 1:39. En dit is wat ouderling Bednar er over zegt: "Evangelieleerstellingen zijn eeuwig, die veranderen niet, en hebben betrekking op de eeuwige vooruitgang en verhoging van de zonen en dochters van onze hemelse Vader."
Deze week mochten wij als leden van de kerk van de afdeling Priesterschap- en gezinszaken een bericht ontvangen met de volgende boodschap: "Church and Gospel Questions (Vragen over de kerk en het evangelie) is een informatiebron die vragen over de leer, het beleid en de geschiedenis van de kerk beantwoordt. Het maakt deel uit van de bredere collectie "Onderwerpen en vragen" in de Evangeliebibliotheek. Deze onderwerpen bevatten ook links naar verhandelingen en andere uitgebreidere informatie voor mensen die iets nader willen bestuderen. Er worden geregeld nieuwe onderwerpen toegevoegd." Een voorbeeld van zo'n verwijzende link is de evangelie verhandeling Ras en het priesterschap, waar ik ondertussen het nodige uit heb gedeeld. Als antwoord op oprecht gestelde vragen, maar ook als tegenhanger van die weerbarstige praktijk.
Over deze weerbarstige praktijk zei ouderling Oaks het volgende: "Veranderingen in het hart en gedrag van individuele leden waren daarentegen niet opeens en overal merkbaar. Sommigen accepteerden de gevolgen van de openbaring (het opheffen van de restrictie) direct minzaam, anderen geleidelijk aan. Weer anderen zijn in hun persoonlijk leven, ook in de afgelopen veertig jaar, blijven vasthouden aan de houding van racisme die voor velen over de hele wereld erg pijnlijk is geweest. Sommigen bleven zich maar op het verleden concentreren, op zoek naar redenen voor de nu afgeschafte beperking (wat ik niet los kan zien van de Nehoriaanse olifant). Maar de meesten in de kerk, onder wie de hoogste leidinggevenden, zijn zich op de mogelijkheden in de toekomst in plaats van de teleurstellingen in het verleden gaan richten."
Ouderling Corbitt heeft, wanneer het gaat om "de teleurstellingen van het verleden", zowel in het boek als in één van zijn essays, iets hierover gezegd. Er komt dus nog een deel 4 aan. Wordt vervolgd.
