Een Nehoriaanse olifant

Er is iets wat ik niet wil delen, maar toch, uiteindelijk, moet delen. Ik kreeg, alweer even geleden, een filmpje (The priesthoodban: A new perspective) van iemand toegestuurd, en het enige wat ik terug kon antwoorden was dat ik dit een pijnlijk filmpje vond. Ik was er zelfs even stil van, om daarna vervolgens hetzelfde filmpje weer voorbij te zien komen, maar dan via manlief en de mannenorganisatie waarin hij zit. Iemand, niet degene die mij het gestuurd had, had het gedeeld. Zei dus tegen manlief dat ik het een pijnlijk filmpje vond en dat ik niet begreep dat iemand dit kon delen. Waarschijnlijk dachten deze personen er net zo over als manlief, want zijn reactie was, nadat hij het filmpje gezien had, dat hij het een goed filmpje vond. Hij besefte meer het belang van de Heilige Geest. 
Ik was het volledig met hem eens op dit punt, echter, je voelt hem al aankomen, niet met alles. En wat er pijnlijk aan was, kreeg ik maar moeilijk uitgelegd. “Het was toch immers uiteindelijk goed bedoeld? Ik droeg dit keer de bril van het positieve ervan niet willen inzien. Je kunt iemand dit niet kwalijk nemen? Nog de maker, nog de deler.”
Soms moet je dingen laten voor wat ze zijn en verder gaan. Alleen, onlangs werd ik opnieuw weer geconfronteerd met iets dat mij terug deed denken aan dit filmpje. Waardoor er niet verder op in willen gaan veranderde in een “ik kan niet anders dan…”

Voor alle duidelijkheid, ik ben het helemaal eens met alle uitspraken die gedaan zijn over de heilige Geest. Vooral deze van onze huidige profeet president Russell M. Nelson: “In de komende tijd kunnen wij geestelijk niet overleven zonder de leidende, troostende en voortdurende invloed van de Heilige Geest.” 
Deze uitspraak over de Heilige Geest deed president Nelson tijdens de aprilconferentie van 2018. Interessant is dat hij in deze toespraak Joseph Smith aanhaalt: “Als we ook maar iets van Joseph Smiths transcendente ervaring in het heilige bos leren, dan is het wel dat de hemelen geopend zijn en dat God tot zijn kinderen spreekt! Hij zocht naar persoonlijke openbaring en opende door zijn zoektocht de laatste bedeling.” 

• Wat is er toen hersteld door middel van Joseph Smith? “Alles wat gevonden wordt in de oorspronkelijke Kerk van Christus: waarheid, openbaring en de zuivere leer van Christus.” 

• Zei president Nelson niet in de proclamatie “Dat wij verklaren dat De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen die op 6 april 1830 is opgericht, de herstelde nieuwtestamentische kerk van Christus is.” 

• Lezen we niet in de evangelieverhandeling “dat er geen betrouwbaar bewijs is dat het priesterschap aan zwarte mannen werd onthouden zolang Joseph Smith leefde.” Wat ook bevestigd wordt in de inleiding van Officiële Verklaring 2. 

Met andere woorden, zoals in het Boek van Mormon “Hij nodigt hen allen uit om tot Hem te komen en deel te hebben aan zijn goedheid; en Hij verwerpt niemand die tot Hem komt, zwarte en witte, geknechte en vrije, man en vrouw; en Hij is de heidenen indachtig; allen zijn voor God gelijk, zowel de Joden als de andere volken. (2 Nephi 26:33).

Allen waren voor God gelijk in de dagen van Joseph Smith. Iedereen kreeg dezelfde villa aangeboden. Er waren geen huizen met onafgemaakte zolders voor zwarte mensen. Met Brigham Young, lees de verhandeling, moesten de zwarte mensen hun oorspronkelijke huis verlaten. En lag er op hun tafel een ander papier van eigendom met de titel “A New perspectief”, met onder andere de boodschap dat ze vooral moesten genieten van hun huis, ondanks dat de derde verdieping niet af was. Dat ze zich vooral niet moesten focussen op wat ze niet hadden maar op wat ze wel hadden en wat ze in de toekomst zouden kunnen hebben. Voor nu, denk celestiaal. Ook als je je net voelt "als de jonge zwarte broeder die zich opgelaten voelt als in de klas misvattingen over ras en het priesterschap worden besproken."

Ik denk dat ik het hier maar bij laat. Pass it on. 

Afbeelding: Pixabay