Het artikel ‘Heartbreak Hotel biedt scheiding op maat’ (AD 15 juni) spookt door mijn hoofd. Daarin wordt verteld dat echtparen sinds kort een hotel kunnen boeken om te scheiden.
Kosten vanaf 2500 euro, maar daar krijg je dan ook wat voor. Want behalve dat er een makelaar, notaris en een fiscalist klaar staan, is er ook een kinderpsycholoog op afroep beschikbaar.
Nu zou ik normaal gesproken waarschijnlijk aan dit artikel voorbij zijn gegaan, als het niet zo was dat ik van de week, terwijl ik naar huis fietste, langs een billboard van Sire reed, waarop een kind stond die een tekst op zijn borst getatoeëerd kreeg.
Het thema van deze campagne is ‘dat wat je zegt tijdens een scheiding een kind voor altijd kan tekenen’.
Sire probeert op deze manier aandacht te vragen voor de problemen die kinderen kunnen ervaren als gevolg van de scheiding van hun ouders.
Ik moest toen gelijk denken aan de gescheiden moeder uit het boek ‘Moederziel’ van Margriet Hunfeld, wat ik onlangs heb gelezen.
De gescheiden moeder vertelt daarin dat ze een paar vervelende geintjes heeft uitgehaald, vaak met de kinderen als inzet, om op die manier haar ex-man terug te pakken voor wat hij haar heeft aangedaan.
Nu is het de bedoeling van zo’n scheidingshotel om zo snel en netjes mogelijk de scheiding te regelen, en alleen echtparen die nog samen door één deur kunnen komen hiervoor in aanmerking, maar toch…
Uit onderzoek blijkt dat jaarlijks gemiddeld zo’n 35.000 huwelijken stranden en naar schatting zo ongeveer 60.000 samenwoonrelaties. Hierbij zijn ongeveer 70.000 thuiswonende scheidingskinderen bij betrokken, waarvan dertig procent problemen krijgt (www.pedagogiek.nu).
Nu zijn er positivo’s onder ons die vinden dat we naar de goede kant van het geheel moeten kijken en bedenken dat 2 op de 3 huwelijken nog stand houdt. Maar we hebben het niet over 2 op de 30.000 huwelijken of 2 op 300.000 huwelijken, of hoeveel nullen meer je er achter kunt zetten. Nee, we hebben het over 2 op de 3 huwelijken!
We vliegen naar de maan en daar voor bij, we ontwikkelen kunstharten, onze auto kan automatisch in parkeren en zo kan ik nog wel even door gaan. Maar we zijn op de één of andere manier niet in staat, als het gaat om onze onderlinge relaties thuis, een gelijkwaardige ontwikkeling door te maken.
Want hoe mooi ook bedoeld, zo’n echtscheidingshotel en alle anderen voorzieningen die hiervoor in het leven worden geroepen, in de meeste gevallen, enkele uitzonderingen daar gelaten, wil men toch niet echt meer de prijs betalen die hangt aan de hanger van het huwelijk. Hierbij moet ik denken aan iemand die, vader van twee kinderen, zei: ‘ ach als het niet meer werkt, dan kunnen we toch altijd nog scheiden’. Alsof scheiden het antwoord is op.
Maar scheiden is in de meeste gevallen niet het antwoord. Geen enkel huwelijk is zonder problemen. Ook dat van mij niet. Zelfs nu na 26 jaar niet. Maar wat ik wel weet, zeker als kind van gescheiden ouders, dat het geheel meer is dan de som van zijn delen.
In het licht van het bovenstaande wil ik een toespraak met jullie delen, die mij aan het hart ligt. Ik weet dat een aantal van jullie anders qua (geloofs)beleving in het leven staan, maar ik hoop dat je door de regels heen, open wil staan voor wat er in deze toespraak wordt gezegd.
Dat een betere wereld, inderdaad begint bij jezelf, en als het ergens nodig is, dan is het binnen de vier muren van ons eigen huis. Als we daar niet toe in staat zijn, wat voor zin heeft dan al het andere, zoals vliegen naar de maan en daar voorbij?
