Sorry, krijg het niet netjes voor elkaar.
Ongelooflijk waar is de tijd gebleven.
Bij het openen van mijn blog, zag ik, dat het vandaag precies een maand geleden is, dat ik iets op mijn blog heb gezet.
Denk nu niet dat ik stil heb gezeten.
Integendeel, ik ben druk met van alles en nog wat geweest.
En tussendoor heb ik vakantie gevierd.
Heerlijk lekker geluierd.
Althans, als je onder luieren niets doen verstaat, dan klopt het niet helemaal.
Want zelfs als je ogenschijnlijk niets doet, kun je nog druk bezig zijn.
Hoe het ook zij, ik heb genoten, en dat is waar het om gaat.
Metten, Duitsland
De Donau bij avond.
Zelfs als je een kleine avondwandeling
maakt, kom je nog ogen te kort.
Lichtval.
Niet zonder leven,
daar getuigd deze foto van.
Daar Metten al een paar keer met
overstromingen te maken heeft gehad,
heeft men passende maatregelen getroffen, om het zo het lager gelegen gebied te beschermen.
Daar is men creatief mee omgegaan, getuige het bovenstaande bankje, en de hiernaast gelegen plantenbak, die men verwerkt heeft in deze beschermende muur van beton.
Dit is het watertje, dat gevoed wordt met water dat afkomstig is uit de bergen, waar men zich tegen moet beschermen, en ook nog in verbinding staat met de Donau.
Het zelfde watertje,
maar nu in het dorp.
Niet meer dan enkel hoog diep.
Bedrieglijke onschuld.
Heel onwerkelijk dus om daar te staan.
Benediktinerabtei Metten
Meer prachtige foto's, gemaakt door anderen, zijn hier te vinden.
Gelukkig was Metten niet onze eindbestemming, want anders had ik een probleem gehad, want om de hoek is een ijssalon waar ze fantastisch ijs verkopen. Zowel in opmaak als smaak.Tip: cheesecake-ijs.Terwijl ik een chocolade-ijs eter ben.
De foto's hieronder zijn allemaal genomen in Oostenrijk, in de deelstaat Karinthië.
Ons uitzicht.
In eerste instantie.
Later klaarde het op.
En liepen de temperaturen op tot
tussen de 30 en 35 graden.
Uiteraard werd er 'gewandeld'.
Ruine Reichenfels.
Volgens de informatie aldaar gaan de eerste sporen terug tot ongeveer 1100.
Het verval van deze burcht begon zo rond 1700.
Prachtig doorkijkje ruine Reichenfels.
Ben vooral onder de indruk van zoals ze de stenen hebben geplaatst.
.
Oorspronkelijk moet het er zo hebben uitgezien.
Tijdens één van onze wandelingen, passeerden wij een bruggetje, waar uit de leuning, een paddenstoeltje groeide.
Ook de kerkmuur van Reichenfels,
zat vol leven.
Kerkje Reichenfels.
Wat mij heeft verbaasd is dat je zo naar binnen kon lopen. Tijdens onze vakantie was slechts van één kerkje de deur op slot, en dat op een plaats waar 'geen hond komt'.
Uiteraard werd er nog meer gewandeld.
Velden vol van deze bloemen kwamen we onderweg tegen.
En tussendoor,
af en toe als contrast, iets anders.
Saai werd het echter nooit.
Het klein rood-witte vlaggetje links op de rots geeft aan dat we daar langs moeten gaan.
Zomaar.
Stroompjes genoeg.
Hier hebben niet uitgerust!
Kwamen we tegen op een vervallen boerderij langs de kant van de weg.
Kasteel Lichtengraben.
Ruine Painhof.
De eigenaar was uitgekeken op zijn kasteeltje en besloot iets nieuw te bouwen (zie hierboven), en heeft daarvoor materiaal gebruikt van hiernaast.
De slotgracht is nog oorspronkelijk en gaat over in andere watertjes. Wat niet te zien is, maar deze wateren zitten vol met forellen, waar op gevist kan worden.
Na al die groene bomen, waar we onderweg van genoten, viel dit exemplaar toch wel een beetje uit de toon.
Kerkje Bad St. Leonhard.
Ruine Bad St. Leonard.
Ligt net achter het kerkje.
Omgeving hier is prachtig onderhouden.
Kerkje Griffen
De ingang van, de Tropfsteinhohle,
die we hier hebben bezocht,
lag precies tegenover dit kerkje.
Bij de grotten, die zich in het binnenste van deze ruine bevinden, was ook een pad, naar deze ruine. Deze foto doet absoluut geen recht aan deze ruine. Ben je slecht ter been, begin dan niet aan deze klim. Alhoewel
er onderweg wel een paar bankjes zijn om uit te rusten.
Zou men toen ook van het uitzicht hebben genoten?
Op deze berg bevindt zich de ruine. Je kunt niet anders dan onder de indruk zijn.
Brengt je naar een hoogte van 1911 meter.
In Oostenrijk hebben we gebruik gemaakt van een Kaertencard,
Vind je het leuk om verschillende dingen te doen en/of te bezichtigen dan is het de moeite waard om een dergelijke kaart aan te schaffen.
Ossiachersee.
Op dit meer hebben we een rondvaart gemaakt. Het water is zo helder dat je de vissen kunt zien zwemmen, althans aan de kant.
Dacht dat ik de nodige kunststukjes op dit gebied al gezien had, maar deze overtrof het voorgaande.
Hier zie je goed, wat het gekost moet hebben, om een dergelijk iets neer te zetten.
Abentauer Affenberg.
Bezoekje aan bovenstaande ruine hebben we gecombineerd met een bezoek aan de apenberg, waar Japanmakaken los lopen in de vrije natuur.
Wie bekijkt wie?
Ook Oostenrijk heeft zijn eigen 'Drielandenpunt'.
Wij hebben heel gemakkelijk opnieuw gebruik gemaakt van een stoeltjeslift.
De grond gaat aan je voeten voorbij.
Heerlijk.
Je voelt je als een vogel in de lucht.
Slovenie,
en dit is Italie.
Op het Drielandenpuntmomument
stond o.a. deze tekst.
Iets om over na te denken.
Het Ossachier meer.
'Ons meer'.
Eén van de vele meren dat
Oostenrijk rijk is.
Villacher Alpenstrasse.
De naam van deze berg is de
Dobratsch.
Hier op deze foto, wat bijna het eindpunt is, wordt uitleg gegeven
over, waaruit de berg is opgebouwd.
Was geraakt door de variatie
aan steen die men ons liet zien.
Villacher Alpenstrasse.
Op deze route bevond zich ook een Alpentuin.
Ik heb alleen dit pad gefotografeerd. Omdat dit pad in al zijn eenvoud schoonheid uitstraalt.
Alhoewel je dat, als je naar deze foto kijkt, zo niet één, twee, drie zou zeggen.
Duizelingwekkend was het uitzichtpunt 'Rote Wand'.
Staand op een rooster, dat enkele meters uitstak, keek je zo naar beneden de diepte in (400 meter).
Details zal ik jullie besparen.
 |
| foto: http://www.reisreporter.be/2011/11/28/natuur-beleven-in-karinthie/ |
