Dat was afgelopen donderdag. Voor de Christelijke wereld is dit een dag om te gedenken. Wat wij ook doen. Maar nog belangrijker dan dat, althans zo voel ik het zelf, is niet alleen wat er over deze gebeurtenis zelf wordt geschreven, maar ook waarmee deze gebeurtenis in verband wordt gebracht. Iets wat nog in de toekomst ligt, maar waar wij wel naar uitkijken:
"En toen zij, terwijl Hij van hen wegging, hun ogen naar de hemel gericht hielden,
zie, twee mannen stonden bij hen in witte kleding, die ook zeiden:
Galileïsche mannen, waarom staat u omhoog te kijken naar de hemel?
Deze Jezus, Die van u opgenomen is naar de hemel,
zal op dezelfde wijze terugkomen als u Hem naar de hemel hebt zien gaan."
Hand 1: 10,11
Behalve dat dit een dag met een geestelijk randje is, was en is deze dag voor velen gewoon een vrije dag. En ook wij waren vrij vandaag. De zon scheen, de weersverwachtingen waren goed, om die reden besloten wij er op uit te trekken.
De Roestelberg, De Loonse en Drunense Duinen
We waren niet de enige die er zo over dachten. Geen lege parkeerplaats te bekennen. En ook het terras zat vol.
De Loonse en Drunense Duinen is een prachtig wandel- en fietsgebied. Al wordt er hier ook volop paard gereden en andere dingen gedaan. In het verleden hebben wij ooit in deze omgeving een vakantiehuisje gehuurd. Dus helemaal onbekend was het hier niet voor ons. Aan deze speeltuin, in de directe omgeving van de parkeerplaats, heb ik goede herinneringen vanwege onze oudste kleinzoon, die toen nog een klein mannetje was. Vandaar, dat toen we er langs kwamen, ik toch even moest stoppen voor een foto.
Normaal gesproken kunnen manlief en ik meestal zonder problemen naast elkaar fietsen. Vandaag was dat absoluut niet het geval. We hadden al gezien dat het druk was, maar zo druk, dat hadden we niet verwacht. Het leek wel of Noord-Brabant was uitglopen.
Sommige mensen maken nog gebruik van een plattegrond, we zagen ze fietsen, maar wij maken meestal gebruik van een knooppuntenroute. Van 'hier staat u' doorgereden naar de IJzeren Man.
Rust momentje
Mooi doorkijkje op de IJzeren Man, een recreatieplas in de bossen bij Vught. Deze plas heeft zijn naam, wat oorspronkelijk een scheldnaam was, te danken aan de stoombaggermolen die hem groef.
Tegenwoordig kun je, behalve natuurlijk dat je er kunt zwemmen, er van alles doen. Van zitten op een terras en een hapje eten tot deelnemen aan allerlei activiteiten. Wil je niet naar binnen, zoals wij hebben gedaan, en je hebt trek, dan kun je zelfs een hapje uit de muur trekken of iets aan het loket bestellen.
Wij zijn door gefietst naar Vught. Ik was daar nog nooit geweest, maar uiteindelijk hebben we niet veel van Vught gezien. Er was wat anders dat lonkte.
Hier op de weg terug, de andere kant van de IJzeren Man.
Ergens onderweg besloten wij te schuilen voor de regen. Na gekeken te hebben op buienradar besloten we toch maar door te fietsen, want anders hadden we daar zeker wortel geschoten.
Onderweg bleek dat wij niet de enigen waren die aan het schuilen waren.
Wij moesten terug naar waar de auto stond, dus nog even een stukje fietsen te gaan.
Tegen de tijd dat wij bij de auto waren, was de parkeerplaats aardig leeg gelopen. En wij tot op onze huid kletsnat. En dan moet je nog naar huis.
Maar eenmaal thuis, na een warme douche, wat is dan heerlijker om onderuit te kunnen gaan met een kop...
