Zoals ik al schreef op mijn blogje van vorige week, was het mijn gewoonte om bijna wekelijks iets op het ons vrouwenblog te schrijven. Dus dit zit er nog in als gewoonte. Of het mij lukt dit vast te houden, dat kan ik niet beloven. Dit blog is altijd uiteindelijk toch meer iets geweest van 'zoals de wind waait, waait mijn jasje'. Met periodes van wel dingen delen, en periodes van niet in beeld zijn. Vandaag is in ieder geval een deeldag, en dat heeft alles te maken met dat het soms gewoon heel moeilijk is om goed met elkaar te communieren en in harmonie te blijven. Dus misschien dat ik daar nog aandacht aan geef, maar voor nu houden mijn gedachten zich bezig met de 'lieve' vrede. Persoonlijk zie ik de lieve vrede willen bewaren eerder als een niet positief ding, maar niet iedereen blijkt dat zo te ervaren, of kijkt daar zo tegen aan. En dan heb je nog altijd het 'kerk brilletje'. Maar die heb ik voor nu even af gezet. Althans, dat mag misschien wel zo lijken, maar is dat wel echt zo?
Op internet kwam ik een mooi artikel tegen van Jan Stevens die "ingaat op wat de lieve vrede is en waarom mensen in zijn algemeenheid die lieve vrede willen bewaren". In dit artikel zegt hij onder andere, zoals gewoonlijk weer geknipt en geplakt: "De lieve vrede is een houding die erop gericht is om ruzie, trammelant en conflicten te voorkomen". Je zou zeggen "Dat is toch alleen maar positief?" Juist in de wereld waarin we nu leven, met al die conflicten die zich voordoen, in het klein binnen gezinnen, en groter, het wereldtoneel. Maar is dit een vrede die we, die ik wil nastreven? Ik denk dat het verschil zit in het woordje lief.
Jan Stevens: "Wie de lieve vrede wil bewaren past zich aan qua gedrag, spreekt zich niet uit, laat zich niet zien en manifesteert zich niet... Jij mag niet zijn wie je bent. Jij kan niet zeggen wat je voelt en ervaart. Het is dus voortdurend manoeuvreren tussen de bermbommen door. Zorg dat je niemand raakt. Let goed op wat je zegt en hoe je het zegt. Pas op voor lange tenen. Ga er nooit op staan!"
Het probleem van dit alles is, en daar zit tevens een waarschuwing in kijkend naar wat Stevens hierover zegt "Het is namelijk geen vrede. Wanneer je de lieve vrede wilt bewaren heb je ruzie met jezelf. Waarom? Omdat je ten enenmale voorbij gaat aan jouw behoeften, jouw gevoelens en aan wie jij bent. Je veronachtzaamt jezelf, je neemt jouw eigen zienswijze niet serieus en je haalt jezelf onderuit. Het is dus een vorm van sociaal wenselijke harmonie maar het is geen harmonie. Je bedriegt jezelf, het is de valkuil van de schijnvrede."
De vraag is of je al of niet met deze valkuil wil leven. Ik in ieder geval niet. Het mooie van een valkuil is dat er ook een kwaliteit tegenover staat. De kunst is alleen ervoor te zorgen dat er geen te voor je kwaliteit komt te staan. Leven in vrede met jezelf en anderen, zonder dat je in de lieve vrede valkuil stapt. Stof dus. Of dat ook tot een nieuw blogje leidt....?
Afbeelding: Pixabay
