Onlangs bespraken we in onze vrouwenorganisatie de toespraak "Denk celestiaal!' Eén van de zinnen die er voor mij uitsprong was deze "In mijn eerste toespraak als president van de kerk heb ik u aangemoedigd om te beginnen met het eindpunt in gedachten". Deze zin kon ik niet los zien van Stephen Covey en zijn boek "De zeven eigenschappen van effectief leiderschap" en dan met name eigenschap twee: "Begin met het einde voor ogen". Onderstaande video verwoordt dit mooi.
De tragiek van het leven ligt niet in het niet bereiken van je doel.
De tragiek van het leven ligt in het ontbreken van een doel.
Billy Mays
Tegelijkertijd nodigde deze uitspraak me ook uit tot het het openen van het blikje goede voornemens:
Herinneren jullie nog de toespraak Over spijt en voornemens van president Dieter F. Uchtdorf? In deze toespraak haalt hij een verpleegster aan die zorg biedt aan terminale zieken. Zo tegen het einde van hun leven stelt ze dan aan hen de vraag of ze ergens spijt van hebben. Uit al de antwoorden die zij kreeg heeft zij, Bronnie Ware, een spijt top vijf samengesteld en daar een boek over geschreven. Uchtdorf gaat in zijn toespraak verder in op deze vijf redenen van spijt van de stervenden.
Misschien vragen jullie je nu af "Wat heeft dit te maken met mijn goede voornemens van dit jaar?" Maar het verband tussen het één, onze goede voornemens, en hoe wij straks terug kijken op ons leven, en daarvoor hoef je echt nog niet op je sterfbed te liggen, kan wel eens groter zijn dan wij beseffen.
Gisteren las ik een column van René Diekstra die als titel had "Als je doelen opraken kan dat de duur van je leven beïnvloeden". In deze column vraagt hij zichzelf af "of zingeving helpt tegen Covid en ben je meer immuun tegen besmettingen en ziektesymptomen als je een doel of doelen hebt die zin en richting geven aan je leven. En stel dat het antwoord daar op 'ja' luidt, dan zou het zomaar kunnen zijn dat ouderen kwetsbaarder zijn voor het virus, niet zozeer omdat ze lichamelijk kwetsbaarder zijn, maar vooral omdat voor hen vaker geldt dat hun levensdoelen 'op' zijn."
Diekstra verteld dan, nadat hij een lezing heeft gegeven in een verzorgingshuis, hij een gesprek heeft met de directeur van dit huis. In dit gesprek vroeg hij aan haar wat haar grootste zorg was. "Zonder aarzeling zei ze 'De zorg voor zingeving'. 'Niet eenzaamheid?' was mijn reactie. 'Dat speelt ook' was haar reactie. 'Maar als ik moet kiezen, zijn het vooral gevoelens van zinloosheid die de hoofdrol spelen en die brengen ook eenzaamheidsgevoelens met zich mee."
En dan zegt Diekstra het volgende: "Ouderdom is daarnaast ook vaak een periode van terugkijken op het leven en het beoordelen van jezelf. Zoals hoe goed je het hebt gedaan of juist niet. 'Een aanzienlijk deel worstelt met die vragen en wij slagen er onvoldoende in om daarbij klankbord en gesprekspartner te zijn', aldus de directeur. Tot slot eindigt hij zijn column met de woorden "zorg dat je doelen nooit opraken".
Dat is uiteindelijk ook wat Uchtdorf zegt, hij verwoord het alleen wat anders. "Het pad naar onze goddelijke bestemming als zoon en dochters van God is eeuwig. We moeten ons vandaag op dat pad begeven; we kunnen geen dag voorbij laten gaan. Laten we leren en daar niet mee wachten tot het te laat is." Goede voornemens zijn niet alleen voor nu.
Hoe meer we ons aan heiligheid en geluk toewijden,
hoe minder we later spijt zullen hebben.
Ps.
In zijn column pleit Diekstra ervoor alle ouderen toegang te geven tot een levensdoelen-interview. Ben je hierin geïnteresseerd kijk dan op www.diekstra.nl/test
