Aan het stuiteren...

Soms voel ik me als een kip zonder kop, en dat kun je ook zien aan de sporen die ik achterlaat.
Ooit, let wel, ooit, ren ik rond met kop, maar aan de andere kant is het ook wie ik ben.
Ik las ergens, dat elke ongelukkige gedachte ten koste gaat van elke gelukkige gedachte, dus er zijn andere dingen waar ik me 'druk' over kan maken.
Dat wil niet zeggen, dat ik daardoor ruimte voor verbetering uitsluit.
Ik ben zoals jullie weten mijn, ons huis, aan het opruimen, jaja, en had dat zelfs als doel gesteld.
Ik was al bezig met kerstvoorbereidingen, tot ik besloot daar mee te stoppen, omdat het ten koste ging van mijn opruimdoel.
Mijn man, die van een opgeruimd huis houdt, arme hij, vond dit alles toch een beetje gortig en zei op een gegeven moment tegen mij: "Schat, je hebt er dertig jaar over gedaan om dit alles te verzamelen, vind je het niet een beetje ver gaan om van je zelf te verwachten dat je dit in een paar maanden wegwerkt. Je kunt toch in het nieuwe jaar gewoon verder gaan met je doel".
Sterk argument, vind je niet? En dat uit zijn mond.
Dus, om een lang verhaal kort te maken, ik begin zo als eerste met het klimmen in de gordijnen, de rest, van kussens tot boom, volgt dan vanzelf.

Aan de hand van teksten uit de Schriften en kleine opdrachtjes
werken we zo naar een meer betekenisvolle kerst toe

Dit schreef ik dus eind vorige maand, met de bedoeling om met jullie onze "Samen aftellen tot kerst" adventskalender van onze gemeente met jullie te delen.
Maar daar dit mij niet lukte, moeten jullie het nu doen met een pagina uit mijn dagboekje, want we zijn ondertussen alweer een paar weken verder.

De boom staat, de gordijnen hebben het wel of niet ophangen overleefd, en de rest is er op af gestemd. Elk jaar vindt er zo een soort ritueel plaats, en ik zie dit ondertussen maar als een soort kersttraditie die deel uit maakt van mijn leven. Net als het hebben van een aantal andere vaste 'gewoonten', zo rond deze tijd, zoals een mand met kerstboeken, het gaan naar het Lichtjesfeest in Delft, het luisteren naar kerstliederen en de vraag wel of geen cakehuisje.

Ik houd van de lente, maar december is mijn maand.
Zeker nu, met het ouder worden, besef ik steeds meer hoe goed het is geweest dat we bepaalde tradities in ons leven hebben verweven, die nu deel uitmaken van ons eigen familie 'kerstverhaal'. Ogenschijnlijke kleine wereldse zaken, die toch iets zeggen over wie wij zijn als gezin.