Deze uitspraak van Boyd K. Packer is niet volledig. Eigenlijk hoort er te staan: "Do not deprive yourself of enjoying the fruits of your labors by living in fear of the world's problems that lie ahead". Deze tekst wordt vaak aangehaald als het gaat over de tijd waarin wij nu leven, de periode die vooraf gaat aan de wederkomst van de Heer, met al haar calamiteiten. Dat we ons hierdoor niet van de wijs moeten laten brengen. Leef niet in angst.
Op dit moment, door die drie jaar verder, zit ik in een soort jaarwisseling. De jaarwisseling is vaak een tijd van het stellen van nieuwe doelen, maar ook dat men terug kijkt op het afgelopen jaar. Vandaar dit schaduw uitstapje. Kanker voelt voor mij namelijk als een schaduw, die met mij mee wandelt door mijn leven, wat echter niet betekent dat ik hem een stoel moet geven waarop hij plaats kan nemen. Dat ik door hem in angst ga leven. Vandaar deze uitspraak ook. Plant your fruit trees. Voor mij was, naast nog een aantal andere dingen, dus ook de keuze om bezig te zijn met ras en het priesterschap en alles daar om heen, als een bloeiende loot aan mijn boom waar ik nu de vruchten van pluk. En zo heb ik de afgelopen tijd meer keuzes gemaakt die op de een of andere manier toch verrassend goed bij mij passen.
Een tijdje terug las ik in een artikel over kanker, dat iemand twijfelde of ze wel een nieuwe lamp zou kopen voor haar nieuwe huis, in een week dat ze enorm in angst zat omdat een therapie niet was aangeslagen. Ze schreef "Ik vroeg me ineens af: als ik doodga, wat doet zo'n lamp er dan nog toe? Maar toen bedacht ik me dat ik het ook om kon draaien: als ik er nog maar kort van kon genieten, dan kon ik toch maar beter iets heel moois kopen, waar ik heel blij van werd? Ik realiseerde me nu meer dan vroeger dat ik misschien niet overal invloed op heb. Maar dat ik met dingen waar ik wél invloed op heb, iedere dag keuzes kan maken die mij een goed gevoel geven, waarmee ik trouw ben aan mezelf, en waardoor ik me op mijn eigen vierkante meter toch een winnaar voel". Deze laarsjes zie ik als mijn lamp. Ze zijn waarschijnlijk niet praktisch vanwege al die glitters, wat vroeger een reden zou kunnen zijn geweest om ze niet te kopen, maar nu overheerste echter bij mij de vraag of ik er blij van werd. En daar zei ik volop JA tegen.
Twee jaar geleden schreef ik dat ik nu in de remissietrein zat en dat er op mijn treinkaartje stond "leven na kanker". En dat er in mijn reisfolder stond "dat zichzelf opbouwen na een ernstige ziekte soms een lange, en in elk geval een zeer persoonlijke reis is". In dat opbouwproces zit ik nog volop, al dan niet gedwongen, wat voor mij met name inhield dat ik mij bezig gehouden heb met de ja's en de nee's in mijn leven en de behoefte om terug te gaan naar het strand. Bij NEE moet ik denken aan een vrouw die in deze fase nee zei tegen haar man en ging scheiden. Ze zei ook nee tegen haar baan en ging heel wat anders doen. Dit geeft alleen maar aan wat voor impact kanker kan hebben op je leven. Misschien dat daarom iemand zei dat kanker geen last is, maar een kans om jezelf opnieuw uit te vinden en te doen wat je altijd al hebt willen doen.
Maar waarom eerst ziek worden en daartoe gedwongen worden? Ik moet nu denken aan een toespraak van president Dieter F. Uchtdorf die gaat over spijt en voornemens. In deze toespraak haalt hij Bronnie Ware aan die het boek The top five regrets of the dying schreef. Aan het eind van zijn toespraak zegt hij dit: "Ja, dit leven vliegt voorbij; onze dagen rijgen snel aaneen; en de dood is beangstigend. Niettemin zal onze geest blijven leven en zal zich op zekere dag met ons herrezen lichaam verenigen om onsterfelijkheid te ontvangen. Ik getuig plechtig dat we dankzij de genadevolle Christus weer zullen leven, en wel voor eeuwig. Dankzij onze Heiland en Verlosser zullen we op zekere dag de betekenis van de woorden: 'De prikkel des doods is in Christus verzwolgen' ten volle begrijpen en ons daarin verheugen. Het pad naar onze goddelijke bestemming als zonen en dochters van God is eeuwig. Broeders en zusters, dierbare vrienden, we moeten ons vandaag op dat pad begeven; we kunnen geen dag voorbij laten gaan. Laten we nu echt leren leven en daar niet mee wachten tot het te laat is".
Fijne paasdagen.
Afbeelding Pixabay, artikel EvaJinek.
