De toespraak 'Het grootste bezit' van Jeffrey R. Holland heeft toentertijd voor heel wat ingrediënten gezorgd.
Dit keer trek ik het blikje 'Vrouwen in al hun verscheidenheid' open:
Toen wij tijdens de tweede zondag van deze maand de toespraak 'Het grootste bezit' van ouderling Jeffrey R. Holland bespraken, en ik daarover schreef, wist ik toen nog niet dat ook dit blogje, net als de blogjes hiervoor, daar een vervolg op zouden zijn. Met daarin verwerkt, weliswaar met een knipoog, de zondagsschool en de schepping. Zie het als een kluwen wol waar ik elke keer weer een ander draadje uittrek, al is er wel in het geheel een rode draad te ontwaren. Een rode draad die te maken heeft met "verbeter de wereld en begin bij jezelf'", "eenheid gaat over saamhorigheid, niet over gelijkvormigheid" en "God houdt van diversiteit".
Vanochtend, toen ik dacht aan het blog en wat te schrijven, moest ik aan Eva, de vrouw van Adam denken, en zo aan het begin van onze studie van het Oude Testament, misschien aandacht geven aan vrouwen uit de Schriften. Scrollend door wat ik over haar had, kwam ik deze toespraak tegen van Patricia T. Holland One thing needful. In deze toespraak zegt zij het volgende over Eva: "Eva kreeg de identiteit van 'de moeder van alle levenden' - jaren, decennia, misschien eeuwen voordat ze ooit een kind baarde. Het lijkt er op dat haar moederschap aan het baren van kinderen voorafging, net zo zeker als de perfectie van het Paradijs voorafging aan de strijd van het sterfelijk leven. Ik geloof dat moeder een van die zeer zorgvuldig gekozen woorden is, één van die rijke woorden - met betekenis na betekenis na betekenis. We moeten ons ten koste van alles niet door dat woord laten verdelen. Ik geloof met heel mijn hart dat het in de eerste plaats een uitspraak is over onze natuur, niet een telling van onze kinderen". En toen was daar de rode draad, de draad die ik niet kon negeren en die ik, stukken knippend uit haar toespraak, met jullie wil delen.
Zuster Holland: "Ieder van ons heeft voorrechten en zegeningen, en ieder van ons heeft angsten en beproevingen. Het lijkt gewaagd om te zeggen, maar gezond verstand suggereert dat nooit eerder in de geschiedenis van de wereld vrouwen, inclusief LDS-vrouwen, werden geconfronteerd met grotere complexiteit in hun zorgen. Ik ben erg dankbaar voor het extra bewustzijn dat de vrouwenbeweging heeft gegeven aan een evangeliebeginsel dat we sinds Moeder Eva en daarvoor hebben gehad: dat van keuzevrijheid, het recht om te kiezen. Maar een van de meest ongelukkige bijwerkingen waarmee we te maken hebben gehad in deze kwestie van keuzevrijheid, is dat we, vanwege de toenemende diversiteit van levenswijzen voor vrouwen van vandaag, nog onzekerder en minder zeker met elkaar lijken. We komen niet dichterbij, maar verder weg van dat gemeenschap- en zusterschap dat ons al generaties lang staande heeft gehouden en ons kracht heeft gegeven. Er lijkt sprake te zijn van een toename van concurrentiekracht en een afname van onze vrijgevigheid met elkaar. Degenen die de tijd en energie hebben om hun groenten en fruit in te blikken, ontwikkelen een vaardigheid die hen goed van pas zal komen in tijden van nood - in onze onzekere economie kan dat bijna elke moment zijn. Maar ze moeten niet neerkijken op degenen die hun perziken kopen of die niet van courgette houden op één van de vijfendertig manieren die er zijn om het te verhullen, of die gewoon een bewuste keuze hebben gemaakt om hun tijd en energie op een andere doelbewuste manier te gebruiken."
Zuster Holland: "Het punt is dat we onszelf gewoon geen christen kunnen noemen en elkaar - of onszelf - zo hard blijven veroordelen. Geen enkele glazen pot met kersen is een confrontatie waard die ons berooft van ons medeleven en onze zusterschap. Het is duidelijk dat de Heer ons heeft geschapen met verschillende persoonlijkheden, evenals verschillende graden van energie, interesse, gezondheid, talent en kansen. Zolang we toegewijd zijn aan rechtschapenheid en een leven van trouwe toewijding leiden, moeten we deze goddelijke verschillen vieren, wetende dat ze een geschenk van God zijn. We moeten ons niet zo bang, zo bedreigd en onzeker voelen; we moeten geen exacte replica's van onszelf hoeven te vinden om ons gevalideerd te voelen als vrouwen van waarde. Er zijn veel dingen waarover we verdeeld kunnen zijn, maar één ding is nodig voor onze eenheid: de empathie en het mededogen van de levende Zoon van God."
Afbeelding: pinterest
