5. Bruggen van raciaal begrip

 

Eigenlijk had ik dit stukje 4A moeten noemen in plaats van vijf. Omdat ik opnieuw stil wil staan bij de toespraak 'Laat God zegevieren' van president Nelson. In deze toespraak zegt hij onder andere dat wij allemaal een kind van God zijn en dat wat Hem betreft we allemaal gelijk zijn, en dat onze status voor God niet door de kleur van onze huid wordt bepaald. Om vervolgens dit te zeggen: "Het bedroeft mij zeer dat onze zwarte broeders en zusters over de hele wereld door racisme en vooroordeel zo veel ellende te verduren hebben. Ik roep vandaag onze leden overal op om het goede voorbeeld te geven en zich te ontdoen van elke houding die door vooroordelen wordt ingegeven". 

W. Paul Reeve, schrijver van het boekje Let's talk about Race and priesthood zei het volgende over deze oproep aan ons leden van de kerk: "President Nelson heeft ons opgeroepen tot actie. Het is een proces van zelfreflectie, eerlijkheid, berouw en de bereidheid om afstand te doen van eerdere rechtvaardigingen die ertoe leiden dat we onze zwarte broeders en zusters als vervloekt zagen en minderwaardig behandelden. Gewapend met begrip van het verleden wordt ieder van ons nu verantwoordelijk voor onze houding en daden in het heden, en fungeren we als agent voor de toekomst. Het is naar mijn mening veel nuttiger om te leren van onze collectieve geschiedenis in plaats van deze te verdedigen of te ontkennen". 

Reeve zegt zelfs ergens dat je racisme alleen kunt uitroeien als je de wortels aanpakt, wat mij deed denken aan deze woorden van ouderling Oaks: "Iemand die zondigt is als een boom die gemakkelijk buigt in de wind. Op een winderige en regenachtige dag buigt de boom zo ver dat de bladeren de grond raken en besmeurd worden met modder, ofwel zonde. Als we ons slechts richten op de bladeren, zal de zwakheid in de boom, waardoor die doorboog en de bladeren bevuilde, blijven bestaan. Pas als de boom sterker is geworden, zal herhaling tot het verleden horen".

Vandaar ook dat Reeve zegt dat het veel nuttiger is om te leren van onze collectieve geschiedenis, dan deze te verdedigen of te ontkennen. Benoemen dus, wat ik eens hoorde tijdens een herdenking. Wat voor mij alles te maken heeft met onder ogen zien HOE de kerk is hersteld, HOE de kerk nu is, en wat Bruce R. McConkie zei over de tussenliggende periode, namelijk dit: "Vergeet alles wat ik heb gezegd, of wat president Brigham Young of president George Q. Cannon of wie dan ook in het verleden heeft gezegd dat in strijd is met de huidige openbaring. We spraken met een beperkt begrip en zonder het licht en de kennis die nu zijn gekomen". Wat inhoudt afstand doen van het speculatieve onderwijs dat hieruit voortvloeide. 

Ik weet hoe het was en al dit schrijven is een onderdeel van mijn verhaal. Desondanks, of misschien daardoor, geniet ik volop van deze reis. En maak ik jullie ondertussen deelgenoot van wat ik onderweg zoal tegenkom. Zoals de samenwerking tussen de NAACP en de kerk, de evangelieverhandeling Ras en het priesterschap en alle andere artikelen die de kerk ondertussen over dit onderwerp heeft gepubliceerd. Aanpassingen in de voetnoten en kopjes van de Schriften, en niet te vergeten de proclamatie die gaat over de nieuwtestamentische kerk hersteld en haar openingszin "dat God zijn kinderen in alle landen van de wereld lief heeft". Ondanks deze kennis wil dit niet zeggen dat we er in de kerk al zijn. De kerk zelf zegt dat het aanpakken van racisme een proces van de lange adem is. Maar begint niet elke reis met een enkele stap?

"For every thousand hacking at the leaves of evil

there is one striking at the root."

Henry David Thoreau 

Afbeeldingen: Pixabay