Onze zielerust wordt in hoge mate bepaald door ons vermogen in het heden te leven. Wat er gisteren of vorig jaar ook is gebeurd, en wat ons morgen ook te wachten staat, we bevinden ons in het nu - altijd. Het lijdt geen twijfel dat velen van ons zich de neurotische kunst eigen hebben gemaakt een groot deel van het leven te besteden aan piekeren over allerlei dingen - liefst allemaal tegelijk. We laten onze momenten in het nu overschaduwen door problemen van gisteren en zorgen voor morgen, net zolang tot we er gespannen, gefrustreerd, neerslachtig en wanhopig van worden.
Geeft wel te denken wat hij daar zegt. De schaduwen van gisteren en morgen die ons leven in het nu beïnvloeden, met alle negatieve gevoelens van dien. En vooral wij vrouwen, zijn goed in piekeren, tobben en zich zorgen maken. En meestal brengt het ons geen stap verder. Meestal. Maar daar verandering in brengen is makkelijker gezegd dan gedaan. Want ook je karakter speelt hierin een rol.
Los van alles wat hierover geschreven is kwam ik hierover een leuke tip tegen. En dat is dat je je piekergedachten niet moet onderdrukken, maar dat je vaste piekermomenten in je dagelijks leven moet inplannen. En dat je je dan volop mag overgeven aan je gepieker.
Misschien is het een idee om een piekerdagboek aan te schaffen. Het bijhouden van een dagboek is sowieso zinvol. En het is in iedergeval weer iets anders dan een tuindagboek.
