'Als een mens geen dagboek bijhoudt,
kruimelt het pad achter hem weg als zijn voet het verlaat;
en de voorbijgegane dagen zijn weinig meer dan een leemte,
gebroken door een paar misvormde schaduwen.
Zijn leven is beperkt tot de grenzen van vandaag.'
Vanochtend tijdens mijn schriftstudie, kan ik het volgende vers tegen, waarin Nephi zegt:
'En ik acht het niet belangrijk om in bijzonderheden een volledig verslag te geven van alle dingen van mijn vader, want ze kunnen niet op deze platen worden geschreven, daar ik de ruimte verlang om te kunnen schrijven over de dingen Gods.'
Nu is het met de schriften zo dat als je ze leest, je op de één of andere manier altijd iets tegen komt, wat op jou van toepassing is. En dat heeft natuurlijk te maken met de dingen waar je mee bezig bent en/of de fase van je leven. Daardoor leven je Schriften, en blijven ze leven, omdat elke keer als ze je ter hand neemt, nieuwe dingen ontdekt, wat voorheen, als het ware, verborgen was.
En op dit moment, zoals je al gemerkt hebben, ben ik bezig met dagboeken en verslagen, en zullen jullie de komende tijd nog meer van mij hierover horen. Ook in praktisch opzicht.
Maar voordat ik dat doe wil ik graag terug grijpen op wat president Eyring ooit heeft gezegd over wat zijn dagboek voor hem betekent en de uitwerking daarvan in zijn leven. Juist omdat het heel mooi aansluit op wat Nephi zei, maar ook op 'Als een mens geen dagboek bijhoudt, kruimelt het pad achter hem weg als zijn voet het verlaat.'
Voor mij betekent dit, en ik vertaal nu onder andere vrij, de woorden van Nephi:
'En ik acht het niet belangrijk om in bijzonderheden een volledig verslag te geven van alle dingen die ik meemaak gedurende de dag (deed ik toch al niet), want ik heb nog de ruimte, nog de tijd, om dat te doen. Maar ik zal proberen dit jaar mijn ogen meer te richten op dat wat van wezenlijk belang is, voor mij nu, en straks voor mijn kinderen in het bijzonder.'
