"De kerkleiders in deze tijd
veroordelen elke vorm van racisme
in het heden of verleden."
Eigenlijk komt het erop neer dat ik opnieuw mijn tent heb opgeslagen, maar nu bij de uitspraak "de kerkleiders in deze tijd veroordelen elke vorm van racisme in het heden of verleden". Dat wil niet zeggen dat ik mijn reis door de Leer en Verbonden al heb afgerond. Integendeel, want waar ik het over wil gaan hebben heeft te maken met deze twee zinnen uit de Officiële Verklaring 2: "Ook blijkt uit de geschiedenis van de kerk dat de kerkleiders al vroeg ophielden met het verlenen van het priesterschap aan zwarte mannen van Afrikaanse afkomst. De kerk verslagen bieden geen helder inzicht in de oorsprong van dit gebruik".
In mijn deel 1 over racisme in heden en verleden heb ik stil gestaan bij de woorden in bovenstaande afbeelding. Opnieuw geef ik aandacht aan deze woorden, alleen dit keer gezien door een meer kerkelijke bril, wat onder andere blijkt uit dit voorbeeld: "Vaak denken we dat het gevolg van bekering louter de reiniging van zonde is, maar dat is een onvolledige kijk op de zaak. Iemand die zondigt is als een boom die gemakkelijk buigt in de wind. Op een winderige en regenachtige dag buigt de boom zo ver door dat de bladeren de grond raken en besmeurd worden met modder, ofwel met zonde. Als we ons richten op de reiniging van de bladeren, zal de zwakheid in de boom, waardoor die doorboog en de bladeren bevuilde, blijven bestaan. Zo zal iemand die slechts spijt heeft van de zonde, weer zondigen bij de volgende sterke wind. Pas als de boom sterker is geworden, zal herhaling tot het verleden behoren".
Bovenstaand voorbeeld komt uit een toespraak van, toen nog, ouderling Dallin H. Oaks. Voordat ik uitleg geef waarom ik dit voorbeeld gebruik wil ik eerst terug gaan naar een andere toespraak van ouderling Oaks die hij tijdens de algemene conferentie van oktober 2020 gaf. Deze toespraak is trouwens ook interessant om te lezen in verband met Leer en Verbonden 134, de afdeling die gaat over wetten en overheden. "De grondwet en andere wetten sporen niet aan tot revolutie of anarchie. We moeten allemaal - politie, demonstranten, voorstanders en toeschouwers - de limieten van onze rechten begrijpen, en het belang van onze plichten om binnen de bestaande wetsgrenzen te blijven".
In deze toespraak, en dat is de reden dat ik hem aanhaal, heeft president Oaks het ook over racisme in het heden en verleden. Ouderling Oaks: "Dit land zou beter in staat moeten zijn om racisme uit te roeien, niet alleen tegen zwarte Amerikanen, die het meest zichtbaar waren in de recente protesten, maar ook tegen latino's, Aziaten en andere groepen. Dit land kent geen gelukkig verleden wat racisme betreft, en we moeten ons beteren".
Bij dit ongelukkige verleden, de stam, daar wil ik uiteindelijk bij stil staan. Voorafgaand, ik citeer nog steeds uit deze toespraak, zegt president ook nog "dat alle mensen geliefde kinderen van God zijn". "En er is onrecht geweest. In het openbare leven en in onze persoonlijke opvattingen hebben we racisme en daarmee gepaard gaande grieven gehad. In een aangrijpend persoonlijke verhandeling heeft eerwaarde Theresa A. Dear van de National Association for the Advancement of Colored People (NAACP) ons erop gewezen dat racisme gedijt waar sprake is van haat, verdrukking, samenspanning, passiviteit, onverschilligheid en zwijgzaamheid. We moeten als burgers en leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen meer doen om racisme uit te bannen".
In het AI-overzicht wordt gezegd dat racisme bestrijden vrijwel onmogelijk is zonder bewustwording, omdat bewustwording de basis vormt om de oorzaken te herkennen en aan te pakken. Tevens wordt er gezegd "je kunt racisme niet bestrijden met alleen symptoombestrijding". Voor mij is symptoombestrijding "als we ons richten op de reiniging van de bladeren, zal de zwakheid in de boom, waardoor die doorboog en de bladeren bevuilde, blijven bestaan". Interessant vind ik dat als het gaat om oorzaken herkennen onder andere onwetendheid als voorbeeld wordt gegeven. Wat eigenlijk heel logisch is. Want door onwetenheid kunnen we onbedoeld iets raciaals in stand houden. En zo werkt deze onwetendheid in het raciale verleden door in het heden. Echter, als we ons richten op de stam, wat inhoudt dat je terug gaat naar het verleden, en die onwetendheid doorbreekt, de boom zo sterker wordt dat herhaling ervan tot het verleden zal gaan behoren. Vandaar ook dat racisme en bewustwording hand in hand gaan.
Het opschrift van Officiële Verklaring 2 vind ik zelf een prachtig voorbeeld van bewustwording, en daardoor ook van hoe belangrijk deze stam is. Het heeft zelfs geleid tot aanpassingen in de Schriften. Ik heb hier al eerder over geschreven. In dit logje heb ik het over wortels en blaadjes, maar het komt op hetzelfde neer. Ik schreef toen, en dit geeft al aan hoe belangrijk het doorbreken van onwetendheid is, "dat begin twintigste eeuw Able's status als zwarte priesterschapsdrager grotendeels in vergetelheid raakte. Historici herontdekten later het verhaal van Able's ordening tot het priesterschap, zijn geloof in het herstelde evangelie en zijn werk als vroege zendeling". Vandaar die aanpassing in onze Schriften, en dat was niet de enige verandering. In deze periode (2013) kwam de kerk ook met de evangelieverhandeling Ras en het priesterschap, ondertussen meer dan tien jaar geleden, en, ik spreek uit eigen ervaring, niet iedereen was, en misschien nu nog steeds niet, hiervan op de hoogte.
Hieruit blijkt ook het belang van verslagen. In dit logje over het belang van verslagen citeer ik ouderling Marlin K. Jensen, voormalig kerkhistoricus en -griffier van de kerk die zegt "Iemand heeft eens gezegd dat een volk niet grootser kan zijn dan zijn verhalen". Natuurlijk denk ik bij deze woorden ook aan Mpho Tutu van Furth die zei dat de reis begint met het vertellen van je verhaal, het Zuid-Afrikaanse pad, maar ook aan mijn eigen verhaal. Of gaat deze opmerking van ouderling Jensen alleen maar op voor witte verhalen? Ik ga niet verder in op dit logje. Wel wil ik opnieuw deze woorden herhalen, waar ik mijn logje van toen mee eindigde:
"Het is moeilijk,
zo niet onmogelijk,
om te onthouden wie je bent,
totdat je weet wie je bent."
Kyle S. McKay, kerkhistoricus en -griffier
