Mijn twee vorige stukjes gingen over de vloek en het teken en het onderscheid tussen deze twee. Belangrijkste conclusie was en is dat de kleur van de huid, of die nu zwart, rood of een andere kleur heeft, los staat van een vloek of goddelijke goedkeuring. Het is een gegeven, neutraal dus. Net zoals sommige mensen wit zijn. "Allen zijn voor God gelijk".
Die twee stukjes, bril 1 en bril 2, gingen echter niet alleen over het onderscheid tussen die twee (teken en vloek), maar ook over de doorwerking ervan in onze schriften. En dan heb ik het niet over de tekst op zich, maar over de inleidende tekst. Bovenstaande afbeelding heeft echter alles te maken met de tekst zelf. Daar het precies past tussen de bril stukjes - aanpassingen in de schriften - neem ik al vast een voorproefje op onze leesopdracht van volgende maand.
In het ene Boek van Mormon uitgave wordt namelijk gesproken over een "wit en aangenaam volk" en in de andere uitgave over een "rein en aangenaam volk". Ik wil het nu niet hebben over wit en puur, en daar tegenover zwart, maar alleen over het verschil in tekst. Hoe kan dit verschillen? Want in het licht van interpretatie is dit een niet te negeren verschil.
Ik kwam een artikel tegen, (zie punt 3 in artikel) dat ingaat op deze verandering van tekst in onze schriften. Niet alleen dat, het gaat ook in op het onderscheid tussen de vloek en het teken. En tussendoor wordt er nog een opmerking gemaakt dat het "correcter is om 'white' steeds coherent door 'wit' te vertalen (voor de huidskleur kent het Engels geen onderscheid tussen 'wit' en 'blank' - daar bestaat enkel 'white')" Daar heb ik ook al iets over gezegd. In wezen sla ik met dit artikel dus drie vliegen in één klap.
De schrijver zegt bijna aan het eind van dat artikel het volgende: "Ook al kunnen we nu de passages over huidskleur in het Boek van Mormon beter cultureel en taalkundig plaatsen, toch is het onmiskenbaar dat vroegere interprestaties van die passages vormen van racisme onder kerkleden hebben gevoed. Het idee dat God een waardeoordeel aan huidskleur hechtte, specifiek voor zwarten, vond ingang ten tijde van Brigham Young in het midden van de negentiende eeuw. Het was deel van een wijd verbreid racisme in de Verenigde Staten. Meer dan honderd jaar lang zou het de beperking op het priesterschap aan zwarten bepalen. Het is een beschamend deel van onze kerkgeschiedenis." Ik kan hier alleen maar amen op zeggen.
